Op een warme voorjaarsdag wandelden we door de hoofdstraat van Bodrum. We kwamen bij een van de weinige stoplichten en naast ons stonden auto’s te wachten op het groene licht. Plotseling zagen we onder de voorste auto een jong hondje liggen. We waarschuwden de chauffeur zodat we het diertje veilig tussen de wielen vandaan konden halen.
Ja, wat doe je er dan mee? Je kan het beestje naar een dierenopvang brengen, of afgeven bij een dierenarts. Maar zo gauw je zo’n mormel van een wisse dood hebt gered, ontstaat er een speciale band en wil je ook verder voor het diertje zorgen.
We gingen naar de dierenarts waar het beestje een onderzoekje onderging. Hij, ja dat hadden we intussen wel gezien, kreeg van ons een naam en daarna een hondenpaspoort en zijn eerste spuiten tegen van alles en nog wat. Verder kochten we puppyvoer en een halsband. De dierenarts schatte het hondje een week of acht oud, een straathond met een driekleurige vacht. Zwart, bruin en wit met een grappige tekening op zijn kopje.
De dierenarts veronderstelde dat iemand het beestje bij het stoplicht, terwijl hij of zij voor rood moest wachten, uit de auto had gezet in de hoop dat hij niet vermorzeld zou worden onder de wielen en dat iemand zich over hem zou ontfermen. Hetgeen dus ook gebeurde.
De hond groeide voorspoedig op. Het was een heel lief beest. Alleen werd hij agresssief als je bij hem in de buurt kwam als hij stond te eten. Dan probeerde hij te bijten. En dat konden we hem met geen mogelijkheid afleren.
Hij bewaakte het huis, blafte wanneer dat nodig was en was bevriend met iedereen die hij vaker had gezien.
Als een wervelwind vloog hij door de tuin en als een zeehond ging hij te keer als we gingen zwemmen.
Dagelijks mocht hij een paar uurtjes de tuin uit om te spelen met andere honden uit de buurt.
Helaas is hier niet iedereen gediend van honden. Ook al doen ze niets toch worden ze vaak met stenen bekogeld of met stokken geslagen. Ook komt het regelmatig voor dat honden vergiftigd worden.
Op een dag vond ik onze Kaya dood in de tuin. Naast een hoop dunne ontlasting en met een heleboel schuim op zijn bek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten