Dit jaar ben ik absoluut van plan om mandarijnenwijn te gaan maken. Afhankelijk van de soort bloeien mandarijnenbomen van ongeveer maart tot eind mei. Vooral op het westelijk deel van het schiereiland vind je een groot aantal mandarijnenboomgaarden. Nu ze in bloei staan krijg ik weer goede voornemens.
Als je door een bloeiende mandarijnentuin loopt, word je overvallen door de lucht van de grote, witte, stervormige bloemen. Schrijvers uit het tijdperk van de Romantiek zouden een prachtige kans hebben er een paar hoogdravende zinnen aan te weiden.
“We wandelden tussen de bloeiende mandarijnenbomen. De lucht was zwanger van de bedwelmende, overweldigende geur die zwaar op de longen drukte en me de adem bijna benam. Samen met de aanblik van mijn geliefde naast me was het moeilijk om mijn bewustzijn niet te verliezen.” Of zo iets.
En toen ik door onze eigen tuin liep had ik dat ook een beetje. De zware lucht dan, de doordringende geur waar je niet omheen kon.
We hebben een tuin met tientallen volwassen mandarijnenbomen. De oogst is ieder jaar overvloedig. Te veel om op te eten. En omdat iedereen hier in de buurt zelf wel een paar bomen heeft staan of een vriend of kennis heeft met mandarijnen lukt het uitdelen soms ook niet eens meer. Natuurlijk persen we er bijna dagelijks sap van. Maar het kan niet op.
De mandarijnensoort die wij hebben staan is volgens kenners de Rizemandarijn. Een grote, los in de schil zittende, sappige, zoete, pitloze mandarijn. Met onze hoeveelheid bomen hebben we jaarlijks een opbrengst van zeker 300 kilo.
Behalve sap maak ik er ook weleens jam of marmelade van maar daar ben ik zelf niet zo dol op. Dus was ik op zoek naar andere verwerkingsmogelijkheden.
We gebruiken geen kunstmest of bestrijdingsmiddelen in de tuin en mijn gedachten gingen uit naar iets zuiver biologisch.
Ik heb vroeger weleens bier gemaakt en “zuiver biologisch mandarijnenbier” klinkt niet gek. “Zuiver biologische mandarijnenwijn” ligt ook goed op de tong.
Wijn maken is niet heel erg moeilijk. Wel een secuur werkje en het resultaat moet wel ergens naar smaken. We kennen allemaal wel iemand die van die heerlijke zelfgemaakte peren- of appelwijn presenteert. Als je dan weggaat kan je gerust een flesje meekrijgen. De enige die het kennelijk lekker vindt, is de producent zelf (of misschien ook niet eens). En dat moet niet gebeuren.
Ik zal me dus heel goed voorbereiden, documenteren, bestuderen, de juiste gereedschappen en ingrediënten aanschaffen.
Voor 300 kilo mandarijnen hebben we nodig:
Eh..... trechter, zeef, gist, suiker, gistvat, enzymen, sulfiet, kurken, flessen om maar eens een paar dingen te noemen.
De Bodrumse zomerdrank is een cocktail van tonic met gin en groene mandarijnen.
Misschien ....................
Geen opmerkingen:
Een reactie posten