Uit cijfers uit de verzekeringsbranche blijkt dat vrouwen minder ongelukken maken in het verkeer dan mannen. Daarmee is nog lang niet de bewering dat vrouwen niet kunnen rijden ontzenuwd. En vooral mannen kunnen heel goed aantonen, denken ze echt, dat die twee dingen niks met elkaar te maken hebben. Vrouwen krijgen overal voorrang, mannen doen beleefder tegen vrouwen, vrouwen hebben minder haast want ze hoeven niet op tijd te zijn, mannen gaan naar hun werk en vrouwen op bezoek, en zo zijn er nog veel meer onzinnige verklaringen.
Ik weet dat er nog steeds mensen zijn die niet in een bus stappen als er een vrouwelijke bestuurder is. Het percentage vrouwelijke chauffeurs in het internationaal goederentransport blijft al heel lang op drie steken. Misschien is er toch wel verschil tussen mannen en vrouwen. Een mannelijke schoonheidsspecialiste kom ik niet zo heel vaak tegen. In bepaalde bedrijfstakken werken nu eenmaal meer mannen dan vrouwen of andersom.
Het aantal vrouwelijke verkeersvliegers (in de burgerluchtvaart dus) is zeer beperkt. Je merkt het trouwens ook niet. Als je in een vliegtuig stapt weet je niet wie de piloot is. En niemand vraagt bij het instappen aan het cabine personeel wie de gezagvoerder op de vlucht is.
Het aantal vrouwelijke piloten is ook nog steeds erg klein. Bij hele grote maatschappijen ligt het percentage zo rond de 4% meen ik. Bij de laatste opleidingsronde bij Turkish Airlines was er 1 vrouw op 90 mannen bij de afgestudeerden. Wel laat de maatschappij weten graag meer vrouwelijke piloten in dienst te willen nemen. Maar het aantal vrouwen dat zich aanmeldt voor een opleiding tot verkeersvlieger is minimaal.
De eerste vrouw die een solovlucht maakte en haar vliegbrevet haalde was een Francaise. Barones Raymonde de Laroche (eigenlijk heette ze Elise Deroche maar had een titel gekregen van Tsaar Nikolaas II) vloog al in 1910 solo.
Een andere vrouwelijke piloot, waar momenteel in Turkije weer heel veel aandacht op gericht is, was Sabiha Gökçen. Ze leefde van 1913 tot 2001 en was de geadopteerde dochter van Mustafa Kemal Atatürk. Of ze officieel geadopteerd was weet ik niet. De adoptieregels in Turkije zijn behoorlijk streng en Atatürk was destijds niet getrouwd, maar dit terzijde.
Ze kreeg haar opleiding tot piloot in Turkije en daarna een opleiding tot gevechtspiloot in de Sovjet-Unie. Ze was de eerste vrouwelijke piloot van Turkije en de eerste vrouwelijke gevechtspiloot ter wereld. Dat laatste bracht ze al snel in praktijk en in 1937 en 1938 nam ze deel aan bombardementsvluchten tijdens een opstand rond Dersim. Bij het neerslaan daarvan kwamen naar schatting ongeveer 15.000 mensen om het leven. Sommige bronnen spreken van meer dan 40.000. Daarbij wordt in de pers zelfs voorzichtig het woord genocide gebruikt.
Lange tijd stond Sabiha Gökçen symbool voor de moderne Turkse vrouw die elk beroep uit kon oefenen en die kon bereiken wat ze maar wilde.
Het tweede vliegveld van Istanbul draagt haar naam.
De afgelopen weken ontstond er een harde woordenstrijd tussen minister-president Recep Tayyip Erdoğan en Kemal Kılıçdaroğlu de leider van de CHP, de partij die destijds alleen het regeringsbeleid bepaalde, over de vraag wie verantwoordelijk was voor het neerslaan van de opstand in Dersim.
Ook Sabiha Gökçen werd daarbij betrokken. Een aantal afgevaardigden in het parlement drongen erop aan de naam van het vliegveld in Istanbul te veranderen.
Het verschil tussen vrouwelijke en mannelijke hersenen en het gebruik ervan heb ik buiten beschouwing gelaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten