Eigenlijk laat ik de laatste maand van het jaar maar zo snel mogelijk aan me voorbij gaan. Die feesten en feestdagen zeggen me niet zo veel meer. Maar er geheel en al aan ontkomen is onmogelijk. Media en het openbare leven is er nu eenmaal vol van. En uiteraard gun ik het eenieder die er van geniet. De hele maand staat bol van geloven. Want of het nu Sinterklaas is of de Kerstman of de geboorte van Jezus of de goede voornemens, het gaat allemaal om geloven.
Een kennis van me zei ooit tegen me: met de waarheid kan een mens niet leven.
En daar moest ik de afgelopen dagen ongewenst toch af en toe aan denken. En ik vroeg me af waarom de wereld van leugens en halve waarheden aan elkaar moet hangen. Waarom iedereen van kindsbeen af besodemieterd wordt. Is het nodig dat je je hele leven wordt voorgelogen, in het ongewisse wordt gelaten, aan het twijfelen wordt gebracht. Dat je leert mensen te vertrouwen en te geloven.
Het hele leven vanaf klein kind thuis, via opvoeding, onderwijs, studie en werk dient een mens dingen te slikken die achteraf gezien steeds minder waar worden.
Sprookjes, kabouters, sinterklaas, verhalen, sagen, legenden, vooroordelen, geschiedenis, voorspellingen, wetenschap, Einstein, politiek, gezondheid, godsdienst ja eigenlijk op alle terreinen van het dagelijks leven worden aan de mens onwaarheden voorgespiegeld en onjuistheden gepresenteerd.
Psychologen en psychiaters verklaren vanzelfsprekend dat de mens niet in staat is om met de waarheid te leven, dat zou hij niet aankunnen, daar zou hij geestelijk aan ten onder gaan. Maar dat komt dan wel uit een wetenschap die zelf ook van halve waarheden en aannames aan elkaar hangt. En de beoefenaars ervan zouden wellicht brodeloos worden als mocht blijken dat de mens wel degelijk in staat is om in waarheid te leven.
De uitspraak: de waarheid mag gezegd worden, zou misschien beter veranderd kunnen worden in: de waarheid moet gezegd worden.
De waarheid is hard. Jawel als men je eerst de leugen voorgehouden heeft.
Daarom kwam het onderstaande bericht toch weer als een geweldige schok.
Cheetah de aap van Tarzan Johnny Weismuller was gestorven. Het beest, vooral beroemd om zijn aanstekelijke lach, had de voor een chimpansee ongelooflijke leeftijd van 80 jaar bereikt.
De schok was natuurlijk niet de al lang verwachte dood van het hoogbejaarde dier. Nee die niet. Maar wat bleek achteraf? Bij de opnames van de film was gebruik gemaakt van een aantal chimpansees die allemaal al waren overleden. En slechts voor de publiciteit en de inkomsten had, na diens dood, een andere aap de plaats van Cheating ingenomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten