Rechtspraak

Voor het oog van minister-president Erdoğan hielden op 14 maart 2010 de twee studenten Ferhat Tüzer en Berna Yılmaz een spandoek in de lucht waarop te lezen stond: ”Parasız eğitim istiyoruz” (Wij willen gratis onderwijs). Ze werden gearresteerd en voor de lange tijd vastgezet. Ze werden verdacht van het lidmaatschap van een extreem linkse organisatie en zonder veroordeeld te zijn hebben ze 19 maanden vastgezeten. Na 601 dagen werden ze vrijgelaten, beiden van de universiteit verwijderd.
Het lidmaatschap kon niet aangetoond worden en een veroordeling bleef dus uit. Het komt er dan op neer dat ze 19 maanden vastgezeten hebben voor het in de lucht houden een het spandoek.

Turkije werd in 2009 door het Europese Hof voor de Rechten van de Mens 314 keer veroordeeld en was daarmee koploper van de landen die erbij aangesloten zijn. Van een onmenselijke of vernederende behandeling was 30 keer sprake en meer dan 200 keer was er slecht functioneren van de rechtbank geconstateerd.
Ook de jaren daarvoor kwam Turkije slecht uit de bus. Bv. in 2006 werd het 312 keer veroordeeld voor o.a. martelingen, dwangarbeid en ondeugdelijk onderzoek.

Het bovengenoemde geval is een zaak die zeker door het Hof veroordeeld zal worden. Ook voor bepaalde delen van de Turkse bevolking gaat deze behandeling tegen ieder rechtsgevoel in. Maar zoals een Turkse jurist zei: Veruit de meeste Turkse rechters laten het belang van de staat zwaarder wegen dan dat van het individu.
Toch verandert de Turkse rechtspraak onder invloed van de uitspraken van het Europese Hof van de Rechten van de Mens en onder druk van de Europese Unie i.v.m. een eventuele toekomstige toetreding van Turkije en beslist ook door veranderende inzichten in het land.
Er doen zich nog regelmatig zeer vreemde rechterlijke uitspraken voor. Zoals een 14-jarig meisje dat voor het gooien van een steen naar politie tijdens een demonstratie tot 8 jaar gevangenisstraf veroordeeld werd.
Of een 11-jarige jongen die voor het stelen van een pakje sigaretten tot 7,5 jaar werd veroordeeld. Ook op het gebied van persvrijheid en vrijheid van meningsuiting zien we onbegrijpelijke uitspraken. Redacteuren van een krant die sympathiseert met de PKK werden veroordeeld tot 138, 166 of 525 jaar cel op beschuldiging van separatistische propaganda en lidmaatschap van een verboden organisatie.
Maar er was ook een andere uitspraak die zich nog nooit eerder had voorgedaan. Op 4 juni 2010 werden 19 personen veroordeeld voor het folteren met de dood tot gevolg van Engin Ceder. Een activist die protesteerde tegen het doodschieten van een andere activist.
Drie cipiers en de gevangenisdirecteur werden tot levenslang veroordeeld.

In Nederland vinden veel mensen dat er veel te licht gestraft wordt. Veel mensen, vertegenwoordigers van bepaalde politieke partijen en zelfs ministers pleiten openlijk voor een veel hardere aanpak en veel zwaardere straffen. Vooral  jeugdbendes, jeugdcriminaliteit en overlast van jongeren moeten voor heel veel mensen met harde hand worden aangepakt. En daarnaast worden veel zwaardere straffen gevraagd voor misdaden tegen kinderen, kindermisbruik, kinderporno en pedofilie.

Onlangs werd een vrouw vrijgesproken die was beschuldigd van moord op twee en doodslag op een van haar pasgeboren baby’s. Volgens de rechtbank kon niet bewezen worden dat de baby’s bij hun geboorte geleefd zouden hebben.
Het Openbaar Ministerie gaat vanwege de grote  maatschappelijke impact van de zaak waarschijnlijk in hoger beroep.

Een boer in Italië  werd in december 2007 door de rechtbank veroordeeld tot het betalen van een boete van 200 euro omdat zijn haan te vroeg kraaide (AD.nl). Buren hadden geklaagd omdat hun nachtrust verstoord werd.