Als ik de buitendeur open doe staat de hond al kwispelend voor de deur te wachten. 's Ochtends vroeg, op het mooiste moment van de dag, een half uurtje voor de zon boven de bergen uit komt, begin ik mijn dagelijkse wandeling. Gewoon even de benen strekken, in een rustig ouwemannen tempo, rondkijkend en de dingen van de nieuwe dag voorzichtig op me in laten werken.
De hond loopt een paar honderd meter met me mee en zoekt dan een plekje op waar hij wacht op mijn terugkomst. Ik vermoed dat even verderop het territorium van een andere hond begint waar hij zich niet in wil wagen om onnodige conflicten te vermijden.
Ik loop dus alleen verder en wordt al snel ingehaald door de eerste taxi en de dolmuş. De chauffeur claxonneert uitnodigend.
Als ik bij het begin van de boulevard kom sta ik even stil om naar de zee te kijken. Spiegelglad vandaag, als een laken, çarşaf gibi, zoals ze hier zeggen. In de verte zie ik een zeiljacht dat op de motor vaart. Boven mijn hoofd de laatste vleermuis. De nacht zit erop.
Hier en daar al een enkele zwemmer. Ik vervolg mijn wandeling.
Winkeltjes die de hele nacht open zijn gebleven. Anders moet je alles iedere avond binnenhalen en iedere ochtend weer uitstallen. De juist gearriveerde kranten worden in elkaar gevouwen. De vloer wordt nog even flink gemopt.
Snurkers liggen hier en daar in de kussens op de strandbanken. Nachtbrakers of misschien personeel van hotels of restaurants. Sommigen met een dun dekentje over zich heen. Tegen de muggen denk ik want tegen de kou lijkt me niet nodig.
De buitenthermometer bij hotel Apis geeft al 28 graden Celsius aan en dan moet de zon nog komen.
Drinkers, vroege of late mannen in een stoel, suffend met een fles rakı binnen handbereik.
Enkele jongens met een Mexicaans biertje in de hand vragen de weg naar het busstation.
Overal het geluid van airco's en keukenkoeling. Nog nauwelijks muziek.
Andere mannen aan de wandel.
Honden liggen nog te slapen op de terrasbedden.
Schoonmakers van de hotels en restaurants beginnen met het opruimen van de resten van de nacht.
Op de pier staan een paar vissers met hun hengels in de aanslag.
Een groot hotel-restaurant zich voorbereidend op de ontbijtgasten. Heerlijke bakluchten komen uit de keuken.
Het brood wordt bezorgd.
Strandbedden worden uitgelegd en schoon gemaakt de boulevard wordt geveegd.
Voor de discotheek zitten vier jongens te kaarten.
Vakantiegangers komen alvast, voor ze gaan ontbijten, een goed plekje op het strand uitzoeken en met handdoeken de strandstoelen bezetten.
Een man loopt met een baby in een buggy heen en weer. Het kind maakte waarschijnlijk met zijn ochtendgeluiden de andere gasten wakker. En de zorgzame vader wil daar geen problemen mee krijgen.
Als ik aan het eind van de boulevard gekomen ben, komt juist je zon boven de bergkam uit. Binnen drie minuten is hij volledig zichtbaar. De terugweg loop ik in de zon.
Het begint wat drukker te worden.
Een enkeling haalt een broodje en een krantje bij de market.
Ik hoor een vissersbootje met pruttelende motor vertrekken.
Meer winkels gaan open en stallen hun waar uit.
Op de hoek aangekomen waar ik de boulevard weer verlaat groet ik de bakkal en wens hem een werkzame dag. Ik ga richting huis. De hond ligt nog op zijn plek. Vanuit de verte heeft hij me al opgemerkt. Hij staat op en wandelt alvast huiswaarts. Nog voor de warmte bezit neemt van het dagelijks leven zijn we thuis.
Het begin van weer een prachtige dag in Turkije.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten