Mensen die als gepensioneerden of vrijwillig arbeidslozen een heenkomen hebben gezocht uit hun eigen land naar Turkije, zullen met het verstrijken van de tijd hun kijk op dat land wel enigszins bij moeten stellen.
Veel van deze mensen zoeken in eerste instantie naar een zonnige en financieel aantrekkelijke plaats om hun dagen te slijten in een gebied waar redelijkerwijze dezelfde voorzieningen verwacht kunnen worden als thuis. En eigenlijk zou de situatie nog een beetje beter moeten zijn. Want waarom zou je anders van huis weggaan. Daarnaast moet het ook nog op een redelijke afstand van het thuisland zijn. En dat zijn de de westelijke en zuidelijke kustgebieden van Turkije voor heel veel Europeanen.
Slechts een enkeling laat zich vooraf dusdanig informeren dat hij behoorlijk op de hoogte is van de geschiedenis, de taal, de cultuur, de politieke toestand en in het algemeen de levensomstandigheden van het land. Dat geeft weleens problemen en doet mensen door schade en schande wijs worden.
Er doen zich de laatste jaren in Turkije enorme veranderingen voor. Turkije ontwikkelt zich in een razend tempo. Soms herinnert het mij aan Nederland in de periode van de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog. De activiteiten zijn ongekend zowel op het gebied van infrastructuur, woningbouw en wegenbouw als op de voorzieningengebieden betreffende gezondheidszorg, ouderenzorg, onderwijs en meer.
Het gaat lang niet allemaal gemakkelijk en vaak gaat het gepaard met strubbelingen maar ontegenzeggelijk vinden er onvoorstelbaar veel veranderingen plaats.
En uiteraard heeft dat zijn effect op de levensomstandigheden van de buitenlanders die zich hier gevestigd hebben. De belastingen gaan omhoog, de rente op spaargelden gaat omlaag, arbeid wordt een stuk duurder, de prijzen van dagelijkse levensmiddelen stijgen.
Op dat moment wordt het verschil tussen de vakantieganger die een weekje blijft en de mensen die zich hier gevestigd hebben goed duidelijk. De vakantieganger beperkt zich tot een paar toeristische attracties, een paar bezienswaardigheden, het strand, lekker eten en drinken. En degenen die zich hier gevestigd hebben krijgen met alle dagelijkse zaken te maken waar Turken ook mee te maken krijgen.
Dit geldt in mindere of meerdere mate vrijwel voor elk land waar men met vakantie gaat of waar men zich vestigt. Maar er blijven verschillen en zo heeft ieder zijn voorkeur.
Zo zijn er landen waar ik wel met vakantie naar toe zou willen gaan maar verder niets.
Ook zijn er landen waar ik zelfs niet met vakantie zou willen zijn.
De V.S. is zo a-sociaal, zelfs tegen haar eigen inwoners, dat ik daar voor geen prijs zou willen zijn.
Landen met een dictatuur staan ook niet op mijn lijstje (en nee, het geld van de toeristen komt echt niet terecht bij degenen die het nodig hebben).
Landen waar het erg warm of koud is vallen voor mij ook af en Aziatische landen trekken me in het geheel niet.
Van de westerse democratieën wordt Noorwegen genoemd als het beste land om te leven. En verder neemt Nieuw-Zeeland op de lijst van beste landen om te leven een mooie plaats in.
Landen met een verwerpelijke "democratie" vallen ook af.
Over Nederland wil ik het niet eens hebben (en nee, het valt niet mee).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten