Jules Verne

Als jongen van een jaar of elf, twaalf heb ik ze gelezen. De boeken van Jules Verne.
Mijn ouders hadden een hele serie van die bekende blauwe boeken met crèmekleurige titels in huis. Van de schrijver die ik altijd: die fantast, noemde. Maar fantast was in dit geval wel een erenaam. Ik vond zijn boeken ook echt fantastisch. Verslonden heb ik ze allemaal.
Tegenwoordig kom je ze nog regelmatig tegen in tweedehands boekwinkels en natuurlijk op allerlei boekenmarkten. Zo'n mooie stevige harde kaft. Dat beroemde blauw met die verzorgde belettering. Binnenin de beroemde tekeningen in zwart-wit en het papier dat er nu wat grauw en kwetsbaar uitziet. De serie bestond uit ik weet niet hoeveel delen. Jules Verne had ook zo gigantisch veel geschreven. Ik denk dat het er zeker wel een stuk of dertig waren.
Ik moet bekennen dat een flink aantal weinig indruk op me gemaakt moeten hebben want daarvan kan ik me de inhoud beslist niet meer voor de geest halen. Maar een aantal titels vergeet ik natuurlijk nooit van mijn leven.
Vijf weken in een luchtballon.
Naar het middelpunt der aarde.
Twintigduizend mijlen onder zee.
De reis naar de maan in 28 dagen en 12 uren.
De reis om de wereld in 80 dagen.
Dit soort boeken, fantasieverhalen, ontdekkingsreizen, expedities en avonturenromans vond ik prachtig. De beschrijvingen van vreemde landen, onbekende gebieden met hun "exotische" bewoners maakten me alleen maar nog nieuwsgieriger.
Trachtend me meer details voor de geest te kunnen halen, meende ik me te herinneren dat er ook een boek bij was dat over Turkije ging. Ik heb het opgezocht want het kwam verder niet bovendrijven. Ik kwam vreemde titels tegen die me niets zeiden. Maar er was inderdaad een boek over Turkije, in twee delen zelfs: "Keraban de stijfhoofdige". Over een Turkse tabakshandelaar die geen belasting wil betalen als hij in Istanbul de Bosporus over wil steken. Hij is zo koppig dat hij er een grote rondreis over de Zwarte Zee voor over heeft om de belasting te ontlopen.

Deze week kreeg ik een oude krant in handen. Het was een NRC van begin juli. Er stonden enkele artikelen in over Istanbul als wereldstad. In een van die artikelen worden heel kort een aantal boeken beschreven over Istanbul. Genoemd worden bv. "Het zwarte boek" van Orhan Pamuk, waarvan sommige passages heel goed herkenbaar zijn voor de bezoeker van de stad.
Ook "Het luizenpaleis", een tragikomische roman van Elif Safak over bewoners van een oud appartementencomplex is heel duidelijk te plaatsen.
Er worden nog meer boeken genoemd. Maar grappig was dat het laatste boek van het lijstje "Keraban de stijfhoofdige" was.
Ongeveer 50 jaar had ik de naam van het boek niet gehoord of gelezen, voor zo ver ik weet, en dan plotseling binnen enkele weken twee keer.
Zulke dingen overkomen iedereen weleens maar ik vind het telkens toch een leuke coïncidentie.
Toeval? Ja, fantastisch!