Familiepension

Toen ik samen met K., een Nederlandse kennis van me op een avond in het theehuis aan de haven zat, vertelde hij mij het volgende. Ik heb goed naar hem geluisterd en geprobeerd zijn woorden zo correct mogelijk weer te geven.

Om de zo veel tijd bekruipt me zo af en toe weer eens het idee om een familiepension te openen. Rondom Bodrum zijn natuurlijk wel een aantal pensions maar ik heb het idee dat er best plaats is voor meer.
Ik ben er van overtuigd dat er toch heel veel mensen moeten zijn die de voorkeur geven aan een kleinschalig familiepension boven de drukte van een massaal hotel. Heel populair is momenteel het all in concept maar ik moet er niet aan denken mijn vakantie ooit in zo'n oord te moeten doorbrengen. Dan ga ik liever helemaal niet. Ja, ik weet wel dat het soms bijna gratis is bv. 8 dagen Turkije all in voor 169,= Euro. Met vliegreis inbegrepen.
In voor- en naseizoen zijn de prijzen natuurlijk altijd heel aantrekkelijk omdat de hotels toch hun staf nog een poosje willen kunnen aanhouden en doorbetalen. Een staf die trouwens vaak mensonterend lange werkdagen maakt voor een hongerloontje en vaak genoeg helemaal niet betaald wordt. In West-Europa protesteren de mensen tegen kinderarbeid in ontwikkelingslanden, maar zo'n spotgoedkope vakantie laat je toch niet schieten?
Heerlijk. Iedere dag hetzelfde programma en ongeveer hetzelfde eten. Daar moet je wel van houden. De hele dag naast het zwembad of aan het strand? Prima natuurlijk als dat je idee van een leuke vakantie is. Maar zelf zou ik graag wat te weten willen komen over het land, de cultuur, de mensen of de geschiedenis. Maar goed, ieder zijn meug!
Want er zijn natuurlijk ook de grote echt luxe hotels, waarbij hier zelfs gesproken wordt over 7-sterren hotels. Prijzen van 1000 Euro per nacht voor een 2-kamer appartement zijn geen uitzondering. Maar ja, dan ben je ook lekker de hele dag vrij en kan je op pad of een mooi restaurant opzoeken in de stad voor een uitgelezen maaltijd. En de auto met chauffeur staat ter beschikking, veilig uit en thuis.
Maar ja, dat is natuurlijk niet voor iedereen weggelegd en ook dat lijkt me nou niet het soort vakantie waar een mens later met plezier op terug kijkt.
Uiteraard bestaan er tussen het ene en het andere uiterste nog heel veel meer mogelijkheden. Maar massaal blijft het.
Nee, ik ben er steeds meer van overtuigd geraakt dat de markt voor familiepensions heel groot moet zijn. Ergens aan een rustige baai. En die zijn er echt nog wel omdat er soms alleen maar een eenvoudige boerenweg naar toe loopt. Dus ergens aan zo'n baai een heel groot huis kopen, of misschien nog beter twee of drie huizen dicht bij elkaar en dat totaal tot een familiepension omtoveren. Er zou dan ook nog woonruimte moeten zijn voor een soort conciërge of beheerder met zijn vrouw die de dagelijkse werkzaamheden en verzorging zouden moeten verrichten.
Zelf heb ik het te druk met andere zaken, maar op de wekelijkse vrije dag van de beheerder zou ik dan zijn bezigheden over willen nemen.

Hoewel?
Meneer, ik werd vanochtend al om 5 uur wakker van het gekraai van een haan.
(Was je tenminste mooi op tijd op).
Meneer, er zit een mier in de badkamer en ik durf hem niet te pakken.
(Beest zit mij niet in de weg).
Meneer, we wilden vandaag de minibus nemen naar B. en die was wel een kwartier te laat.
(En toen was alles uitverkocht).
Meneer, de band van de fiets is een beetje te hard.
(Ga je toch lekker lopen).
Eigenlijk help ik graag mensen als dat nodig is, maar zeikerds kan ik niet uitstaan.
Achteraf gezien misschien toch niet zo'n goed plan. Nog maar even over nadenken!