Veiligheid

Toen ik langs een bouwproject liep en een man op een ladder zag staan, moest ik plotseling denken aan de prachtige houten trapleer van de schilder of de glazenwasser. Een houten trapleer was een degelijk en onmisbaar hulpmiddel voor het uitoefenen van het betreffende beroep. Gemaakt van prachtig oregon of carolina pine en hij ging jaren mee.
Tegenwoordig zijn ze vaak vervangen door een aluminium trap of een hoogwerker of een rolsteiger.
Als kind had ik enorm veel respect voor glazenwassers die op de vierde verdieping van een woning op een houten ladder, hevig doorbuigend of bewegend in de wind, de ramen stonden te doen. Ze maakten tijdens het werk op hun gemak een praatje met de bewoner van het betreffende huis die zo nodig een emmertje schoon water aanreikte. Dat vond ik helden. Hoe durfde je op zo’n dun latje je leven te wagen voor een schone ruit.
En helemaal gedurfd vond ik het verzetten van de ladder naar het volgende venster zonder naar beneden te komen. Door hun gewicht te verplaatsen en tegelijkertijd de trap te draaien, zetten ze de trap een paar meter verder.
Je hoorde niet vaak over ongelukken. In tegenstelling tot in de bouw waar het aantal ongelukken groot was en nog is. Dit ondanks alle veiligheidsvoorschriften en geavanceerde gereedschappen en hulpmiddelen. Maar helaas, door grote haast of vanwege het feit dat men het lastig werken vindt met een veiligheidstuig aan of met een helm op en handschoenen aan wordt nog al eens de hand gelicht met de voorschriften.

In Wenen zag ik ooit het toppunt van onveilig werken in de bouw. In de binnenstad staat het vol met magistrale, prachtige, keizerlijke, hoge gebouwen. En bij een van die gebouwen werd aan de voorgevel gewerkt. Zo te zien werden er nieuwe kozijnen en ramen aangebracht. Toen ik omhoog keek stokte mijn hart werkelijk in mijn keel. Er was een steiger opgebouwd tot aan de vierde verdieping van alleen maar 80 cm hoge metalen schragen waarop steigerplanken lagen. Laag voor laag op elkaar geplaatst tot de gewenste hoogte was bereikt. Geen valbescherming en ook geen netten om vallend puin of materiaal tegen te houden. Niets, gewoon een open steiger. En helemaal bovenop liepen arbeiders heen en weer en deden hun werk.
Het zal wel een jaar of vijftien geleden geweest zijn maar ook toen waren er veiligheidsvoorschriften voor de bouw. Maar in Wenen scheen niemand zich daarom te bekommeren.

En daar moest ik allemaal opeens aan denken toen ik hier bij Bodrum langs een miljoenenbouwproject liep. Het betrof een grote uitbreiding van een grootwinkelbedrijf waarbij gebruik gemaakt werd van de modernste bouwtechnieken. En zo te zien hoefde er niet op een lira gekeken te worden.
Op een van wat ongeregelde balkjes in elkaar geknutselde, scheve, krakkemikkige, tegen de gevel geplaatste ladder stond een arbeider in een gevaarlijke, ongemakkelijke houding zijn werk te doen.