In mei en in september 2010 deed de vrouw van Ratko Mladic samen met andere familieleden tweemaal een poging om haar man door de rechter dood te laten verklaren.
Ze zou al jarenlang niets meer van hem vernomen hebben. En op deze manier zou ze de beschikking krijgen over hun geblokkeerde vermogen. Ze had het geld nodig. Vooral dat laatste deed me mijn wenkbrauwen fronsen. Het was algemeen bekend dat Mladic in Servië nog heel veel sympathisanten had die bereid waren zijn vrouw financieel te ondersteunen. Sowieso vermoedde ik al dat hij op een of andere manier beschermd werd door vrienden en autoriteiten maar na deze verzoeken werd mijn vermoeden alleen maar sterker. Ik dacht aan een rookgordijn. Waren ze hem nu echt op het spoor? Zat hij in het nauw? Moest dit de aandacht even afleiden?
In ieder geval geloofde ik het niet en ook de rechters die hierover moesten oordelen hadden hun twijfels en beslisten negatief.
26 mei 2011 was het dan eindelijk zo ver. De arrestatie van een van de grootste oorlogsmisdadigers van deze tijd. Als je zo iets trouwens mag zeggen van iemand die nog niet veroordeeld is. OK. De arrestatie van een van de grootste van oorlogsmisdaden beschuldigde verdachten van deze tijd, Ratko Mladic.
Door velen gezien als misdadiger maar ook door heel veel aanhangers als oorlogsheld. Zestien jaar heeft hij zich schuil weten te houden en is hij aan arrestatie ontkomen. Met behulp van vrienden, en sommigen zeggen met hulp van de autoriteiten, wist hij uit de greep van justitie te blijven. Tot hij wel gepakt moest worden omdat Servië het lidmaatschap van de EU niet langer op het spel wilde zetten.
Als nu mocht blijken dat hij werkelijk al tien jaar op hetzelfde adres bivakkeerde, bij een neef, wordt het alleen maar ongeloofwaardiger dat de Servische justitie en Mladic vrouw niet wisten waar hij zich verschanst had. Met de moderne technologie lijkt me dit onmogelijk.
Zelfs Osama bin Laden was het niet gelukt zo lang uit handen van zijn achtervolgers te blijven. Ook hij kreeg jarenlang steun anders had men hem eerder op het spoor moeten komen. Ook hij verbleef jaren op een vast adres.
In de pers verschenen nu meteen weer zowel de legerbevelhebber Mladic als zijn politieke baas Karadzic met bijnamen als ' de slager van Bosnië' of 'de slachter van Srebenica' en ik moest denken aan een foto uit de jaren twintig. Op de afbeelding staat een slager uit Bosnië voor zijn winkeltje in Istanbul. Wat zou die slager en wat moeten andere slagers zich beledigd voelen.
'De slachter van Bosnië' of 'de slachter van Srebenica' zou misschien beter verwoorden wat er toen gebeurd is. Slachter heeft tegenwoordig meer de betekenis gekregen van ongecontroleerd tekeer gaan, ruw en emotieloos doden. Hoewel slachter vroeger ook een eerzaam beroep was.
Hun gruweldaden mogen bekend verondersteld worden en 'monster van Bosnië' of 'monster van Srebenica' zouden misschien betere namen voor deze twee verdachten zijn.
Hoewel monsters zich dan zeker beledigd zullen voelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten