Globalisering is volgens een definitie eigenlijk een proces van wereldwijde interactie tussen mensen, bedrijven, regeringen en culturen gedreven door de informatie- en communicatietechnologie en door investeringen en internationale handel.
Volgens sommigen is de liberalisering van de handel het enige wezenlijke onderdeel van de betekenis van globalisering.
Hoe is het mogelijk dat je in een hypermarkt in Turkije een keurig verpakt en correct gelabeld netje knoflook kan kopen?
De wereldhandel zit tegenwoordig natuurlijk zo in elkaar dat bijna ieder product uit elk land overal ter wereld te koop is. Dat is bekend. Maar aan het exporteren van knoflook van China naar Turkije zou ik niet zo snel denken. Ja, auto’s, kleding, computers, fietsen, keukenapparatuur en wat dies meer zij. Maar knoflook. Het heeft natuurlijk allemaal met de prijs te maken. En het importeren van artikelen die in eigen land moeilijk te krijgen zijn of concurrerend in prijs lijkt mij begrijpelijk. Maar knoflook uit China naar Turkije doet me toch vreemd aan.
Turkije is een land dat voor wat betreft de voedselvoorziening selfsupporting is. Ongeveer de helft van het land is agrarisch gebied en meer dan 20% van de beroepsbevolking is in deze sector werkzaam.
De meeste boeren hebben een klein bedrijfje van gemiddeld ongeveer 5 ha over verschillende locaties verdeeld. De regering probeert de productie te vergroten door de aanleg van stuwdammen, het verschaffen van subsidies en het verstrekken van renteloze leningen. En men hoopt met verdere mechanisatie en verbetering van de efficiency de grote export van landbouwproducten uit te breiden.
China is de grootste knoflookproducent ter wereld en Spanje van Europa. Het transporteren van de knoflook van China naar Turkije neemt enige tijd in beslag en Spanje is dichtbij. Invoer daarvandaan zou meer voor de hand liggen. Maar nog normaler zou ik het vinden als Turkije zijn eigen knoflook produceert. Turkije is het vierde uienproducerende land ter wereld. Uien en knoflook zijn familie van elkaar, dus ik zou denken dat het moet kunnen.
Daarnaast zal de kwaliteit van de, de-halve-wereld-over-gereisde, knoflook toch niet optimaal zijn. Het verhaal doet de ronde dat in Istanbul bij het openen van een container knoflook uit China op een overslagbedrijf een aantal arbeiders door de walm die vrijkwam, onwel werden.
Knoflook kent vele varianten met verschil in reuk, smaak en kwaliteit. Er bestaan honderden niet gemakkelijk uit elkaar te houden soorten. De Chinese knoflook wordt eenmaal in het land van bestemming in koelcellen bewaard, waar hij soms nog wel een jaar of drie blijft liggen. Zodra ze dan uit de cel komen drogen de bollen heel snel uit of gaan schimmelen. Daar zullen toch niet zoveel mensen bewust voor kiezen.
Uit protest tegen deze doorgeschoten vorm van globalisering hebben we het netje Chinese knoflook weer netjes teruggelegd in het rek en hebben we bij de plaatselijke groenteboer een prachtige streng Turkse knoflook gekocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten