Gehandicapt

Er liep een blinde man door de straat. Met zijn stok tikte hij voorzichtig om zich heen. Plotseling tikte hij iets aan wat de dag ervoor nog niet op die plaats stond. Het was een grote verrijdbare vuilcontainer die door de vuilnisman niet op de juiste plaats teruggezet was. En dat? Een of andere slang die uit een winkel kwam en over het trottoir liep. En wat was dat nou weer? Iemand had zijn auto direct voor het wandelpad geparkeerd.
De man was het goed zat en die week vroeg hij een blinde geleide hond aan bij een hondentrainingscentrum. Na verloop van enige tijd en een aantal kennismakingsbijeenkomsten en trainingssessies werd de hond op een gegeven dag bij hem thuis afgeleverd.
Natuurlijk was de man heel blij en de volgende dag ging hij samen met zijn nieuwe aanwinst de stad in. Wat gek. Bij ieder restaurant en bij elk eethuis en ook bij veel kleine winkeltjes wilde de hond naar binnen. Na enige tijd had de man er genoeg van. Het ging gewoon niet. De hond moest terug naar de trainingsschool.
Het bleek dat het om een omgeschoolde hasjhond ging.

Als lichamelijk gehandicapte in Turkije heb je het niet gemakkelijk. Er zijn maar weinig voorzieningen en als ze er zijn, zijn ze vrijwel altijd beperkt tot de grotere steden terwijl men er op het platteland van verstoken blijft.
Gehandicapten maken ook nauwelijks deel uit van het dagelijkse straatbeeld. En in het openbaar of in belangrijke functies zie je ze nauwelijks.
In het binnenland zijn wegen en paden vaak smal en steil en zo moeilijk begaanbaar dat lichamelijk gehandicapten zich ook niet met behulp van een rolstoel of andere middelen kan verplaatsen.
De aandacht voor dit soort zaken neemt voortdurend toe. Er worden fantastische activiteiten ontplooid door vrijwilligers. Allerlei verenigingen voor gehandicapten worden opgericht. Voorzieningen worden verbeterd. De openbare ruimte wordt aangepast. Gebouwen worden rolstoeltoegankelijk gemaakt. We zien steeds meer gespecialiseerd vervoer. Politieke partijen vragen er aandacht voor en benadrukken wat ze allemaal al bereikt hebben (bijna verkiezingen). Er zijn scholen voor speciaal onderwijs. Ook worden er steeds vaker gehandicapten in het arbeidsproces opgenomen.
Er worden kook- en schildercursussen voor gehandicapten georganiseerd.
En in de jaarlijkse gehandicaptenweek wordt op verschillende manieren geld ingezameld voor de aanschaf van rolstoelen. Via collectes of benefietconcerten van bekende artiesten worden veel mensen ingeschakeld om iets voor de gehandicapte medemens te doen. Ja er is al heel veel werk verzet en heel veel verbeterd.
Er zullen nog allerlei aanpassingen aangebracht moeten worden, maar het zal heel moeilijk blijven gezien de gesteldheid van het land en de inrichting van de steden met hun steile wegen in de stadswijken en vaak nauwe straten met smalle trottoirs.

In de krant stond een leuke foto van een zo te zien vrolijk gezin. Man, vrouw en zes kinderen. Toen ik goed naar de foto keek zag ik duidelijk dat het om de man handelde uit het begin van mijn verhaal.