Busstation

Een van de allerleukste plekken van Bodrum vind ik het busstation. En ook die in andere plaatsen zoals İzmir, Muğla, Konya en nog veel meer, hebben eenzelfde soort aantrekkingskracht op mij. Op een busstation in Turkije is het altijd een drukte van belang. De gebeurtenissen wisselen elkaar in een hoog tempo af. En ’s zomers is het vaak echt een gekkenhuis.
Prachtig is het om, als je even de tijd hebt, gezeten in een theehuis op het plein met een kopje thee en een krantje bij de hand voor de stille momenten die er niet zijn, alle activiteiten te observeren. Dat is genieten.
Tientallen busmaatschappijen hebben hun kleine kantoortjes allemaal op een rij naast elkaar. Bussen van al die maatschappijen met in grote letters de bedrijfsnaam op de flanken rijden af en aan. Soms binnengeloodst door een van de medewerkers. Soms weer tussen de wachtende bussen en reizigers door op weg gestuurd. Af en toe claxonnerend.
Een taxi die reizigers komt ophalen of net heeft afgezet staat behoorlijk hinderlijk in de weg. De chauffeur druk gebarend maar zich toch niet echt opwindend. Overal staan enorme koffers, dozen, zakken, emmers, je kan het zo gek niet opnoemen of het gaat mee op reis.
Seizoenarbeiders die met hun hele hebben en houden van de ene naar de andere werkplek reizen. Soms tussendoor even een paar dagen naar huis.
Moeders met kinderen die bij familie op bezoek gaan. Oudjes die nauwelijks de hoge opstap van de bus kunnen maken en daarbij geholpen moeten worden. Vakantiegangers bepakt en bezakt. Fototoestel in de aanslag. Gitaarkoffer.
Zakenlui met een koffer en een laptop. Een man met een takkenbos. Twee jonge mannen met acht grote plastic emmers verf. Buitenlanders in overdreven zonnekleding. Een vrouw in een rolstoel. Backpackers van over de hele wereld.
Zenuwachtig heen en weer lopende mensen met in de ene hand bagage en in de andere hand hun vervoerbiljet zoekend naar de juiste bus.
Verkopers van nootjes of zakdoekjes die ertussendoor lopen. Een motoragent voorzichtig tussen de aanwezigen door laverend. Een schoenpoetser die met veel vertoon van theater zijn klant helpt. De theeverkopers.
Dorstige jongens die snel even iets te drinken halen in het theehuis voor onderweg. Een broodjesverkoper. Een man met een zwaarbeladen steekwagentje waar hij nauwelijks overheen kan kijken. Druk telefonerende passagiers.
Kleine personenbusjes komend uit alle richtingen die hun passagiers uitspuwen die dan vervolgens hardlopend hun aansluiting nog proberen te halen.

Straks zijn ze allemaal verdwenen en ik zie ze nooit meer terug.