Een struisvogel in een kooi, eventueel op het balkon, of als dat problemen met de buren oplevert dan maar stiekem in het schuurtje of in de garage, de caravan of het tuinhuisje, is in tijden van crisis lang niet zo'n gek idee. Vaak een vers ei(-tje) en als de nood hoog is een stukje vlees. Vroeger hield men vaak één of twee konijnen, dat vonden de kinderen zo leuk, om ze in tijden van schaarste in de pan te laten verdwijnen.
Bij ons in het dorp kwam vroeger een man door de straat. "Hazen- en konijnenvellen," riep hij dan. Wij hadden zelf geen konijnen en ik begreep eigenlijk niet zo goed wat hij kwam doen. Wat moet je met zo'n vel. Tot ik later in de gaten kreeg dat de man een opkoper was.
Een "Struisvogelveren," roepende man zie ik niet zo snel langs de deuren komen maar tijden veranderen dus wie weet.
Toen de struisvogelteelt in Europa een hype werd, jaren 90 meen ik, ging men het experiment hier in Turkije ook niet uit de weg. Er kwamen een aantal grote struisvogelboerderijen en de universiteit van Bursa, geloof ik, zorgde voor de noodzakelijke medische en wetenschappelijke begeleiding. En aanvankelijk liep alles op rolletjes. Hippe restaurants in Istanbul zorgden voor de afname en succes leek verzekerd. Op een gegeven moment kon men zelfs bij enkele eethuisjes in de stad inderdaad een broodje struis kopen of een lahmacun (soort pannenkoek) met struisvogelgehakt.
Maar het was allemaal geen lang leven beschoren. Kip en ook kalkoen was veel goedkoper en behalve in een aantal exquise restaurants wordt struisvogel nauwelijks nog geserveerd. Voor zover ik weet is er nog slechts één struisvogelfarm overgebleven.
Toch denk ik dat er wel mogelijkheden bestaan voor de struisvogelteelt in Turkije maar dan op een andere manier. Binnen-Anatolië is een enorm groot, wild, ruig en uitgestrekt gebied waar je gemakkelijk vele duizenden struisvogels in het wild los zou kunnen laten rondlopen. Vrij zoals bv. in Australië of Afrika. Voor het gemak zou men ze dan een kluister aan moeten doen. Een stok of een touw tussen de poten zoals men dat ook bij de koeien wel doet. De dieren kunnen niet weghollen en zijn gemakkelijk op het gepaste moment te vangen. De verzorging van de struisvogel is in dit geval minimaal en daardoor zal het eindproduct: struisvogelbiefstuk, struisvogelsteak of struisvogelgehakt financieel gezien veel aantrekkelijker worden.
Wat men dan nog wel nodig heeft om de dieren te vangen is een kous aan een lange stok, zeer geschikt is de collectezak of kerkezak die men over de kop van het dier trekt. Het beest ziet dan niets meer en laat zich gemakkelijk leiden (naar de slachtbank).
Ik heb er het volste vertrouwen in dat de teelt op deze manier wel een succes wordt. Het gebeurt namelijk regelmatig dat een product of artikel aanvankelijk niet aanslaat maar later met andere marketing of prijzen alsnog de weg naar de consument weet te vinden. En dat zou hierbij ook wel eens het geval kunnen zijn.
Erg schokkend vond ik het trouwens dat er onlangs in China een man werd gearresteerd die ervan verdacht werd zeker een tiental mensen te hebben vermoord waarvan hij het vlees willens en wetens te koop zou hebben aangeboden en ook daadwerkelijk verkocht zou hebben als zijnde struisvogelvlees.
Iemand nog een broodje?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten