Vervuiling

Van buitenaf lijkt het water van de zee heel fris, helder, sprankelend en gezond met een prachtige kleur blauw of kobalt. Soms is het zo helder dat je vele meters diep de bodem kan zien. Heerlijk zwemwater. Met een snorkel en een duikbril kan je vaak tot op tientallen meters vissen en andere zeezaken waarnemen.
Er drijven in de regel geen vreemde, verontrustende schuimplekken aan de oppervlakte en ook de kusten vertonen over het algemeen zo te zien nauwelijks sporen van aangespoelde viezigheid.
De hoeveelheden vis die er gevangen wordt is nog steeds gigantisch. Dat moet dan wel in orde zijn zou je zo zeggen.
Maar veel is schone schijn.
Volgens allerlei onderzoeksinstituten, universiteiten, ministeries, onderzoek in opdracht van de VN, Greenpeace en nog veel meer is de Middellandse Zee de smerigste, de meest vervuilde zee van de wereld. En dat is absoluut niet verwonderlijk gezien de ligging. Vervuild water dat vanuit alle landen rond de zee geloosd wordt kan eigenlijk nergens naar toe. De nauwe doorgang naar de Atlantische Oceaan bij Gibraltar maakt dat onmogelijk. De hoeveelheid afvalstoffen uit alle omliggende landen is enorm en neemt nog steeds toe. De scheepvaartroute door de Middellandse Zee is een van de drukste ter wereld en de aantallen toeristen die er naar toe komen zijn massaal.
De zee wordt overvoerd met plastic micro afval en dat wordt niet totaal afgebroken maar sluipt via plankton en vis onze voedselpiramide binnen.
Grote hoeveelheden dioxines en pcb's uit landbouw en industrie, ook geloosd op de Middellandse Zee, komen vooral via de ophoping in het vet van vissen in de voedselketen terecht. Meer dan twee keer een vismaaltijd per week wordt door veel voedseldeskundigen afgeraden.
Daarnaast is de lucht boven de Middellandse Zee ernstig vervuild en is er sprake van een bovengemiddelde hoeveelheid ozon door lucht afkomstig uit West en Oost Europa.
Natuurlijk is er al heel veel verbeterd de laatste jaren en vooral rioleringssystemen zijn met geld uit Europa aangepast, zodat we nu niet meer tussen de wegwerpluiers hoeven te zwemmen. Maar schoon is iets anders.
Veel mensen die varen zijn nog steeds geneigd te denken dat die grote zeeën en oceanen al die troep wel aankunnen. Wel dat is gewoon niet zo. We zijn met te veel mensen op aarde.

Heel mijn leven heb ik vaak langs de stranden van vooral de Noordzee gewandeld. Urenlang tegen de wind in. Een heerlijk gevoel. Hoe harder het woei hoe beter. En de vloedlijn was dan uiteraard de geliefde route. Het zand was daar nat en je kon er dus makkelijker wandelen, maar vooral voor de eventuele vondsten. Alles aan land gebracht door de vloed. Dode vogels, roggeneieren, een glad gepolijst raargevormd stuk hout, een eindje touw, een balk, een plastic krat, een slipper en nog duizend dingen meer. Een onbekend soort fles. Waar zou die vandaan komen? Welke zeeman had de laatste slok eruit genomen? En zo was er bij elk voorwerp een verhaal te bedenken en te vertellen als er kinderen bij waren.
Deze zichtbare "vervuiling" heeft absoluut minder schadelijke gevolgen voor de waterkwaliteit dan alle onzichtbare vervuiling die overal geloosd wordt.
Het opruimen van dit soort resten hoeft dan ook geen prioriteit te hebben.
Wel denk ik dat ieder initiatief dat ontwikkeld wordt om iets bij te dragen aan een verbetering van harte welkom is.
In Istanbul is de Turmepa (Turkish marine environment protection association) gevestigd. Een vereniging die zich inzet voor een schone zee. Daar heeft men een project gelanceerd voor leerlingen van 7 tot 14 jaar om ze bewust te maken van de grote problemen die door vervuiling van de zee veroorzaakt worden.
Er is ook een tentoonstelling van voorwerpen die bij een schoonmaakoperatie in de Zee van Marmara boven water gehaald zijn. Zoals een stofzuiger, een boormachine, dvd speler, werkbank, braadpan en meer van dat soort zaken.
Natuurlijk een uitmuntende gelegenheid om kinderen op het belang te wijzen van een schone zee. Maar waar kwam die verkeerspylon en die politie-afzetting nou vandaan? Volgens mij ....