Geluidsoverlast

Voor zover ik weet mag de eerste piloot, de gezagvoerder van een vliegtuig, passagiers weigeren. Hij is de eindverantwoordelijke en mag dat zelf beslissen. Bij dronkenschap of agressiviteit zal men er wel begrip voor hebben en zal de vliegmaatschappij de piloot wel in het gelijk stellen. Maar een ander verhaal is dat van de piloot die in eerste instantie weigerde een huilende, krijsende peuter aan boord te laten. Daar zullen toch minder mensen begrip voor kunnen opbrengen.
Onder zakenlui die business klasse vliegen zijn enquêtes gehouden met de vraag wat tijdens een vlucht de meeste ergernis opwekte. Drie kwart van de ondervraagden hadden de meeste moeite met krijsende kinderen. De ergernis die met stip op 1 stond.
Allerlei ideeën werden er aangedragen om de ergernis te reduceren om het ook deze reizigers naar hun zin te maken. Zo is er een Deense reisorganisatie die al sinds begin 2007 een kinderloze klasse op haar vluchten aanbiedt, afgeschermd van de rest.
Net zoals in treinen zou je een soort stiltezones in een vliegtuig kunnen instellen, met geluiddichte compartimenten.
Malaysia Airlines laat op haar vluchten geen kinderen toe in de 1e klasse.
Je zou alleen kinderen toe kunnen laten in vliegtuigen met twee verdiepingen zoals de Boeing 747.
Veel mensen zouden best bereid zijn een extra toeslag te betalen voor een "adults only" klasse of voor een vlucht zonder kinderen.
Maar kennelijk stuiten de maatregelen toch op te veel praktische bezwaren want een algemene trend is het nog niet geworden.

In mijn laatste vlucht van Turkije naar Nederland zaten uiteraard ook weer kinderen. En omdat de periode van het vakantie hoogseizoen achter de rug was en de scholen weer begonnen waren, waren het hele jonge kinderen. En behalve af een toe een momentje van ongemakkelijk gejank, misschien vanwege de luchtdruk verschillen, waren er geen huilkinderen bij.
Schuin achter me zat tussen zijn ouders in een peutertje van een jaar of twee, drie. Tot vlak voor de landing heb ik hem niet gehoord. Vlak na het opstijgen werd hem een PlayStation in handen gegeven waar hij zich lange tijd probleemloos en zeer geconcentreerd, zonder een onvertogen woord mee bezighield. Halverwege de reis ruilde hij bij zijn vader zijn PlayStation in tegen een portable dvd-speler waar hij zich de rest van de reis mee vermaakte ondertussen knabbelend op een reep gezonde koek.
Dat moet een verademing zijn geweest voor een aantal medereizigers. Huilende kinderen horen erbij. Dat is normaal. Maar ouders die daar geen aandacht aan besteden krijgen niet mijn sympathie.
Tegenwoordig kan men voor enkele euro's in het vliegtuig een iPad huren waar spelletjes, muziek en dergelijke op gespeeld kunnen worden. Misschien is het een idee om die dingen door de reisorganisatie gratis ter beschikking te stellen aan ouders met kinderen. Het zal misschien een hoop irritatie voorkomen.
Een andere oplossing voor het probleem hoorde ik van een medereiziger tijdens een van mijn vorige vluchten. Volgens hem was het heel eenvoudig om het systeem dat voor zuurstof moet zorgen op momenten dat de luchtdruk in de cabine wegvalt te voorzien van een slaapmiddel.