De onderwijzeres heeft net alle moeders zover gekregen dat ze het klaslokaal hebben verlaten. De journalist van het tv-journaal mag nog eventjes iets vragen aan een van de kinderen. Hij gaat naar een jongetje toe dat zo te zien met veel moeite afscheid heeft genomen van zijn moeder en zijn tranen nauwelijks onder controle heeft.
"En waar is mama nu dan?" vraagt de onbenul. Het jongetje begint te snikken.
Voor de toekomst van een kind dat voor het eerst van zijn leven naar school gaat is de eerste schooldag van enorm belang. De eerste dag kan de schoolcarrière voorgoed verpesten of er een doorlopend feest van maken. En de kwaliteiten van de leerkracht zijn daarbij goeddeels bepalend. De eerste dag zonder je moeder met heel veel vreemde kinderen en volwassenen goed en plezierig doorkomen is van doorslaggevende betekenis.
Aan het Turks onderwijssysteem kleven heel veel onvolkomenheden en daar zijn de meeste inwoners van het land het wel over eens. Maar over die dingen wil ik het nu niet hebben. Die eerste dag daar gaat het me even om.
Kleuteronderwijs is er lang niet voor iedereen. Het is niet verplicht en een privé-aangelegenheid. Daardoor zijn er veel kinderen die met hun zesde jaar voor het eerst met school kennismaken. En dat is heel anders dan na crèche, peuterspeelzaal en kleuterschool.
De eersteklassers beginnen een week eerder dan de rest van de leerlingen. Om even een paar dagen rustig te wennen zonder meteen onder de voet gelopen te worden op het schoolplein door een of andere grote lummel.
Alle kinderen dragen een schooluniform. Van de eerste klas tot en met het eind van het middelbaar onderwijs is men dat verplicht. De regelvoorschriften worden in sommige gevallen wel wat vrij geïnterpreteerd. Sommige scholen hebben een uniformvrije dag ingevoerd. En de scholen zijn min of meer vrij in de te gebruiken kleuren. Maar de jongere kinderen dragen in heel het land het blauwe hemd met de witte kraag.
Daar gaan ze naar binnen. De 1,25 miljoen eerstejaars lagere schoolkinderen moeten afscheid nemen van hun moeders. Soms gebeurt dat binnen en soms al buiten voor de school. Soms wordt er gehuild, een traan weggepinkt, een beetje gesnotterd. En niet alleen door de kinderen. Sommige moeders hebben het er moeilijker mee dan hun kroost.
De leerkracht van deze eerste dag is in de meeste gevallen ook de leerkracht voor de eerste vijf jaar van de schooltijd. Dat geeft wel aan hoe belangrijk die voor de leerling wordt, hoeveel invloed die op het kind heeft.
De kinderen komen het klaslokaal binnen en worden op hun plaats gezet. Van dit moment zijn de prachtigste foto's of filmopnames gemaakt. Ongeveer op hetzelfde moment kijken 1.250.000 paar ogen vol verwachting naar hun leerkracht. De uitdrukking op de gezichtjes vergeet je nooit meer.
Met een beetje schuin opgericht hoofd kijken de kinderen naar de man of vrouw voor de klas die hun de grote onbekende wereld van het lezen en schrijven binnen zal voeren. Hen de wereld zal doen begrijpen. Hen allerlei nieuwe ideeën en vaardigheden zal aanleren.
Die verwachtingsvolle, hoopvolle, nieuwsgierige blikken, Die leergierige, hongerige ogen zeggen: "Gaan we nu eindelijk beginnen, juf?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten