Trekvogel

In deze periode, eind september, vertrekken zo'n beetje de laatste boerenzwaluwen bij ons uit de buurt naar zuidelijker streken. Heel veel zijn er al de afgelopen maand augustus afgereisd. De jonge vogels die dit jaar geboren zijn gaan vaak als eerste. Of ze dan een oudere reisleider meekrijgen of dat ze automatisch, door gebruik te maken van de stand van de zon, de juiste richting en bestemming weten te vinden is mij onbekend.
Hier in het zuiden van Turkije, althans hier in de buurt, waren de eersten al in februari verschenen. Ik heb het hele voorjaar en de hele zomer van ze genoten. Van hun prachtige vliegbewegingen, hun drukke getwiet tijdens de bouw van hun ingenieuze metselnest met vliegingang, van hun jacht op insecten en het voeren van hun jongen tot aan hun vergaderingen op de bovengrondse elektriciteitsleidingen. Daar zitten ze dan soms met wel veertig, vijftig of honderd soortgenoten netjes op een rij. Bespreken ze alvast de reis?
Sommige vogeltrekonderzoekers beweren wel dat er eerst enkele vogels vooruit gestuurd worden om te zien of de route wel veilig is, maar zeker is het bestaan van dit soort verkenners niet.
Ze vliegen langs de Middellandse Zee, daarna zeg maar over de Sahara naar het zuidelijk gebied van Afrika. De veranderingen in de daglengte en de stand van de zon zou bepalend zijn voor de uitvoering van hun reisplannen. Niet de temperatuur, niet de kou op zich doet ze vertrekken. Maar door het kouder worden wordt de hoeveelheid voedsel minder. Insecten verstoppen zich voor de winter of zijn al geconsumeerd.
In het zuiden van Spanje overwinteren ook wel groepen boerenzwaluwen en misschien zal dat in de toekomst door de klimaatverandering ook wel in zuid Turkije gebeuren.
Dit zijn trouwens dezelfde gebieden die ook door bejaarde West-Europese "vogels" wordt ingenomen. De zomers brengen ze door in Nederland of Engeland en in de winters bevolken ze Spanje of Turkije. Pensionados wordt die vogelsoort wel genoemd.
Zij veranderen juist wel vanwege de temperatuur van leefgebied. De zomers in Spanje en Turkije zijn vaak te warm voor ze en de winters weer te onaangenaam, nat en guur in hun thuislanden. Voor het voedsel hoeven ze het niet te doen. Hun kostje is gekocht. Hun pensioen, uitkering, spaargeld of andere inkomsten maken het mogelijk overal te kunnen overleven. Twee keer per jaar nemen velen deze trekroute.
Ik woon al jaren in Turkije maar aan die zomers kan ik toch niet wennen. Ik zit dan te wachten tot het minder warm wordt en ik eindelijk weer eens iets kan gaan ondernemen. Eigenlijk zou ik ook die omgekeerde trekroute wel willen maken. De winter in Turkije en de zomer in Nederland.
Maar er is een groot probleem. Een meneer met een grote blonde peroxide haardos heeft ervoor gezorgd dat ik me in Nederland absoluut niet meer op mijn gemak voel. Zo was Nederland niet en ik wil daar nooit meer wonen zo lang hij, met zijn aanhang, het Nederlandse politieke klimaat en de hele samenleving verziekt met zijn ongefundamenteerde blank-fundamentalistische haatpraatjes.

Ik zoek een alternatief. Misschien is een zomers verblijf aan de Zwarte Zee een mogelijkheid. Daar is het koeler, vochtiger en meer geschikt voor mij.
Misschien moet ik het eens aan een boerenzwaluw vragen.