Sport

Eind april startte de ronde van Turkije. Een wielerronde van ik meen zeven of acht etappes langs de west en zuidkust van het land. Van Istanbul naar Alanya.
Een profronde die op de agenda staat van de UCI. Ik dacht dat de profronde dit jaar voor de 10e keer verreden werd. Maar het was wel de 47ste ronde van Turkije.
Er wordt al 100 jaar aan wielrennen gedaan maar echt populair is het nooit geworden. Ook voor de profronde loopt men niet echt warm. En grote namen zijn er nog niet uit het wielrennen voortgekomen. Of het moet Mert Mutlu zijn die de ronde in 2003 won. Maar internationaal doorgebroken is er niemand.
Gek eigenlijk want volgens mij is Turkije uitermate geschikt als fietsland. Veel bergen, grote afstanden, goed weer. Uitstekende trainingsmogelijkheden.
Jaren geleden reed ik met de auto een deel van de route en ik verbaasde me toen dat er geen profronde verreden werd. Ook in Turkije is men heel goed in zaken commercialiseren. Er waren meer mensen die er zo over dachten en in 2000 werd er inderdaad voor het eerst een profronde georganiseerd.

Sommige sporten ontwikkelen zich in het ene land veel beter dan in het andere en het is niet duidelijk waar dat nou precies aan ligt. Sommige sporten verspreiden zich wereldwijd en andere blijven voornamelijk nationaal of zelfs regionaal.
Sporten die zich in Turkije veel beter ontwikkeld hebben dan het wielrennen zijn natuurlijk het voetballen, het basketballen en bv. gewichtheffen en worstelen.

De definitie van het begrip sport veranderde met de jaren. Hobby, in je vrije tijd, amateur etc. Ik hanteer mijn eigen definitie en zodra mensen voor hun 'sportieve' bezigheid betaald krijgen, noem ik het gewoon werk.
"Wat voor werk doe jij?"
"Ik ben beroepsvoetballer."
"Oh, leuk werk?"
"Ja mij bevalt het wel. Leuke baas, goede secondaire arbeidsvoorwaarden."
En als er een wedstrijd gespeeld wordt staan er twee bedrijven tegenover elkaar op het veld en bestrijden elkaar. Dat kan misschien best leuk werk zijn. Maar sport?

Voetballen en basketbal zijn groot maar de nationale sport van Turkije is toch het olieworstelen. Hierbij gaan twee mannen, slechts gekleed in een waterbuffelleren broek en volledig ingesmeerd met (olijf-)olie, elkaar in een worstelpartij te lijf. Degeen die de tegenstander op de rug werkt heeft gewonnen. De sport gaat terug op een eeuwenoude traditie. Sommige bronnen melden dat het in de 5e eeuw v.Chr. al bestond.
En tijdens het bewind van Orhan Gazi, die leefde van 1281 tot 1359 zou het de huidige wedstrijdvorm gekregen hebben. De tweede Osmaanse heerser en zijn broers zouden de grondleggers zijn. Sinds 1361 worden in Edirne de jaarlijkse kampioenschappen gehouden. Andere bronnen melden dat het pas echt in de 16e van de grond kwam.
Ik ben zelf helemaal niet zo'n liefhebber van naakte mannen in lijf-aan-lijfgevechten, maar ik vind wel dat er meer sprake is van sport dan bij alle activiteiten van die gesubsidieerde financieel discutabele voetbalbedrijven.