De politieke spanningen in de Arabische wereld hebben ervoor gezorgd dat er weer nieuwe stromen vluchtelingen op gang zijn gekomen. Minister-president Erdoğan verklaarde enige tijd geleden dat iedere Syriër welkom was in Turkije. En we zien dat dagelijks honderden vluchtelingen en ontheemden van de uitnodiging gebruik maken en de grens tussen Syrië en Turkije oversteken. Veelal zijn het vrouwen en kinderen die het geweld ontvluchten en in het Turkse grensgebied opgevangen worden. Ze worden in grote tentenkampen ondergebracht wat weer tot spanningen leidt tussen de twee buurlanden.
In mijn tuin zie ik vaak een tamelijk flinke specht in een oude elektriciteitspaal zitten. Het is een Syrische bonte specht die met de vluchtelingen meegekomen moest zijn, dacht ik in eerste instantie. Maar toen realiseerde ik me dat ik ze eerder ook wel eens gezien had. Net als de kleine bonte specht die ook de elektriciteitspaal vaak opzocht.
Ik dacht altijd dat spechten het liefst oude vermolmde bomen opzochten om daar een gat in te hakken voor een nest of om er te zoeken naar insecten of larven als voedsel. In de elektriciteitspaal maken ze geen nest en er zal ook niet veel te eten zijn. Maar toch hakken en timmeren ze of hun leven ervan afhangt. Ik vind het interessante en mooie vogels.
Turkije is altijd een land geweest waar vluchtelingen terecht konden. Zo kwamen er aan het eind van de Middeleeuwen veel joodse vluchtelingen uit Spanje en Portugal naar Turkije. In hun kielzog brachten ze waarschijnlijk de Europese kanarie met zich mee die zich in alle kustgebieden gevestigd heeft.
Maar meer diersoorten zijn in het verleden door omstandigheden in Turkije terecht gekomen. Toen aan het begin van de christelijke jaartelling de Perzen trachtten Turkije te veroveren, moeten zij het Iraanse luipaard en het Iraanse damhert wel met zich meegebracht hebben.
De nijlschildpad maakte de oversteek vanuit Egypte, omdat het beest daar op de menukaart stond, en kon zo aan consumptie ontkomen.
Migratie van mensen kan grote gevolgen hebben voor de oorspronkelijke bewoners van een land. Europeanen die de hele wereld als hun eigendom beschouwden en zich overal vestigden verdrukten vaak de inheemse bevolking of namen hun plaats in. En in de dierenwereld is het niet anders.
In de 17e eeuw brachten schepen de Amerikaanse eekhoorn mee naar Europa. Het diertje veroverde door zijn leefwijze, zijn postuur en zijn agressie binnen de kortste keren heel Engeland waar de inheemse eekhoorn het moeilijk kreeg en uitstierf. Ook in de rest van Europa is hij de overheersende soort geworden en is ook opgerukt tot in het Europese deel van Turkije.
Een ander voorbeeld is de halsbandparkiet. Waarschijnlijk, volgens mij, meegekomen met vluchtelingen uit tropisch Afrika naar West-Europa. Het beestje heeft zich enorm verspreid, blijkt prima bestand te zijn tegen de weersomstandigheden en heeft zich snel aangepast. In alle grote steden van Europa kom je ze tegen. In 2008 werd het dier ook al in Istanbul gespot. Inheemse soorten kunnen dan soms enigszins in het gedrang komen totdat de leefruimte opnieuw ingedeeld is. En zo zijn er talloze voorbeelden te noemen. Ieder land kent honderden exoten die zich blijvend gevestigd hebben.
Dat heet mondialisering van flora en fauna. En inderdaad kunnen inheemse soorten daar wel eens de dupe van worden. Dat is misschien jammer maar je krijgt er iets anders interessants voor terug. Zo kan je ook tegenover de wereld staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten