"Er zit veel meer smaak aan," wordt dan altijd gezegd. Nou is dat natuurlijk zeer betrekkelijk want wat is smaak en wat is meer smaak? Producten uit de grootschalige tuinbouw kunnen ze tegenwoordig door manipulatie elke smaak en constitutie geven die de klant maar wil. Zoeter, zuurder, harder, groter, minder bitter. Alles kan.
Nee, het gaat natuurlijk meer om het sentiment.
"Kijk eens, uit mijn eigen tuin," is een uiting van trots. Eigenlijk zegt de tuinier: "Knap van mij hè? Wat kan ik dat goed!"
Het gekke is dat al het zaad en het plantgoed natuurlijk al alle specifieke eigenschappen bezit en veel is daar niet aan te verknoeien.
Maar tuinieren blijft natuurlijk ontzettend leuk werk en het is erg gemakkelijk als je de groenten- of kruidentuin naast de keukendeur hebt.
De smaak van fruit is nog moeilijker te beïnvloeden dan die van groenten en toch vinden we het eigen fruit lekkerder. Nou, het is in ieder geval vers. Je loopt 's ochtends de tuin in, je plukt een handje pruimen of abrikozen, je houdt ze even onder de kraan en je ontbijt is klaar.
Afgelopen jaren heb ik telkens een paar fruitbomen gekocht. Tuincentra zijn er in overvloed en het aanbod is groot. Maar ieder jaar deed zich een vergelijkbaar probleem voor. De bomen in de tuincentra zijn vrijwel nooit voorzien van een naamkaartje. Dus moet je maar afgaan op wat de verkoper je vertelt. Omdat ik de bomen koop als er geen blad aan zit, kunnen ze behoorlijk op elkaar lijken. En zeker als ze nog jong zijn vertonen sommige soorten pruimenbomen, perzikbomen, amandelbomen en abrikozenbomen een zekere gelijkenis. Het blijft iedere keer een verrassing. Vroeg in het voorjaar als de eerste bloemen verschijnen kan je al iets meer zeggen, maar zeker weten doe je het pas als de vruchten eraan komen. Ik heb al vier jaar achter elkaar een perzikboom gekocht die later een abrikozenboom bleek te zijn.
Hetzelfde gebeurde toen ik andere bomen voor de tuin kocht. Een heel speciale boom vond ik de misket ağacı, de knikkerboom, zoals me verteld was dat de boom heette. Een bijzondere boom omdat de knikkergrote vruchten vroeger gebruikt werden om er gebedssnoeren van te rijgen. Daarom wordt de boom ook tespih ağacı genoemd. En tespih betekent bidsnoer. De knikkers worden keihard en gaan jaren mee.
Ik wilde een paar van die bomen, maar dan al flink uit de kluiten gewassen. Die hadden ze in het tuincentrum, zei de verkoper. Een meter of vier, niet goedkoop, maar dan had je ook wat. Ze kwamen mij verdacht voor. Het leek wel een andere boom. Maar hij zou het wel weten, veronderstelde ik.
In het voorjaar toen de bomen uitliepen, werd het meteen duidelijk dat het geen knikkerbomen waren. En toen ze later bloeiden, wist ik dat het Gülibrişim waren. Zijdeboom vanwege de delicate bloeiwijze of slaapboom omdat zich 's nachts de blaadjes dichtvouwen. Ze doen het voortreffelijk en ze groeien als kool. Ze komen oorspronkelijk uit Zuid-Azië en ik vind ze een beetje te exotisch. Maar omhakken kan ik niet over mijn hart verkrijgen.
Dit jaar wil ik nog een levensboom kopen, hoewel die verdacht veel op een hemelboom lijkt.
Maar goed die gok neem ik dan maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten