Vroeger kwam ik vaak en graag in de werkplaats van Hendrik. Hij was timmerman die om gezondheidsredenen rustig aan moest doen en geen grote karweien meer aan kon pakken.
Maar als kleine zelfstandige en onvoldoende verzekerd moest hij met zijn gezin rond zien te komen van een heel miniem inkomen. Hendrik wilde zijn werkplaats en houtbewerkingmachines niet verkopen. Zover was hij nog niet. En trouwens je wist maar nooit. Misschien wilde zijn zoon toch nog de boel overnemen?
Hij woonde in een tamelijk katholiek dorp terwijl hij zelf in het geheel niet gelovig was. Op een dag kwam zijn bejaarde buurman zijn werkplaats binnen. Of hij diens crucifix kon repareren want Jezus was namelijk van zijn kruis gevallen.
Vanzelfsprekend repareerde Hendrik met een beetje houtlijm en een schroefje buurmans houvast.
Maar tijdens deze werkzaamheden ging Hendrik een licht op. Dat was een idee. Kruisbeelden maken. Hij kon dan gewoon achter zijn machines blijven zitten in zijn bewielde bureaustoel om zonder extreme inspanningen zijn werk te doen. Dat ging hij proberen.
Als eerste vervaardigde hij een paar kruisbeelden voor die andere richting, kaal en zonder Jezus' corpus. Hij experimenteerde verder en had al snel redelijk succes en afnemers. Hij breidde zijn assortiment uit en ikonen, hangers, bijbelsteunen, heiligenbeeld kastjes, bidstoeltjes, paginaklemmen en andere christelijke parafernalia verlieten na enige tijd in flinke aantallen zijn werkplaats.
In veel West-Europese landen, maar ook in moslimlanden of Oost-Azië zijn er modehuizen of confectiebedrijven die een speciale kledinglijn voor moslima's hebben. Er zijn winkels met islamitische kleding voor vrouwen, mannen en kinderen. Nergens ter wereld zijn abaya's, kaftans, niqabs, jelleba's, hijaabs of kufi's meer uit het straatbeeld weg te denken. Ook speciale sportkleding en zwempakken voor moslima's vinden gretige afname.
Toen ik in een bijlage van een grote Turkse krant de woorden: islamitische fiets zag staan zag ik dan ook meteen een Chinese fietsenfabriek voor me waar fietsen gemaakt werden met een Arabisch logo op de stang. Maar handel is tenslotte handel en die gaat meestal aan religies voorbij.
Maar neen, dit was iets heel anders. Echt schokkend nieuws. Professor Alparslan Açıkgenç, hoofd van het sociaal wetenschappelijk instituut van de Yıldız Universiteit in Istanbul, zou tijdens een bijeenkomst verklaard hebben dat een "islamitische fiets" om de mensheid te helpen en God te dienen, mogelijk moest zijn. Een islamitische technologie (?) zou ontwikkeld moeten worden.
Een collega professor uit Gaziantep meende dat de verf van een normale fiets schadelijk is voor de mens en dus zeker niet islamitisch kon zijn.
En nog een ander sprak over de gevaren van andere dingen zoals nylon tapijten die met hun elektrische lading vooral schade aan de gezondheid van kinderen zouden toebrengen.
En de voorzitter van Food Initiatve Association (een soort vereniging van voedselproducenten) benadrukte dat genetisch gemodificeerd voedsel de mens onvruchtbaar maakt en dus zeker ook niet islamitisch kan zijn. Volgens hem was de toestand alarmerend. De moderne technologie heeft ervoor gezorgd dat nu al 35% van alle paren in Turkije met een kinderwens een vruchtbaarheidsbevorderende behandeling ondergaan.
En tegen 2050 zal, als er niets aan de productieprocessen verandert, 95% van de mensen niet meer in staat zijn zich op natuurlijke wijze voort te planten.
Vroege 1 april?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten