Stridulatie

Vrijwel iedereen kent natuurlijk het verhaal van Jean de la Fontaine over de krekel en de mier. De ijverige mier die de hele zomer doorwerkt om een voedselvoorraad voor de volgende winter aan te leggen. En de vrolijke krekel die alleen maar tijd heeft voor zijn muziek en verder nergens aan denkt.

Zomer. Een foto in een tijdschrift of een reportage op de tv kan een herinnering oproepen aan een gebeurtenis uit vroeger tijden. Het verleden komt eventjes weer tot leven. Een foto van een bloeiend lavendelveld of een kruidenzakje in de klerenkast doet je plotseling terugdenken aan die heerlijke vakantie van "eeuwen" geleden in Zuid-Frankrijk. Dat gevoel kan je ook bewust oproepen door even een van je foto-albums door te bladeren.
Reisorganisaties in Nederland gaan daar heel bewust mee om en beginnen hun reclamecampagnes voor de volgende zomervakantie vaak al in december. Prachtige foto's in advertenties, schitterende presentaties op vakantiebeurzen.
Een foto van een zonnig terras vol vrolijke, lachende mensen. Ze lijken veel vriendelijker en aardiger tegen elkaar dan op andere momenten. De zon en de temperatuur veroorzaken een euforisch gevoel. En er komt een herinnering boven drijven aan een bepaald jaar en een bepaalde gebeurtenis of ervaring.
Het horen van een oude verschrikkelijke zomerhit met pseudo Zuid-Europese of Zuid-Amerikaanse klanken doet je weer terugdenken aan de zomer van .....
Een dagje zeilen op zee. Een barbecue met vrienden. Een speciale zomerse maaltijd. Slapen zonder dekbed. De indringende geur van een vissershaven.
Vaak is het een kort moment van plotseling overvallen worden door emoties. Soms duurt het een dag of een paar weken tijdens je laatste vakantie. Maar altijd is er dat gevoel van zomer, van even de vrijheid voelen, even de verantwoordelijkheden voor je uit schuiven.
In landen waar de zon altijd schijnt en de temperaturen altijd aangenaam zijn is het wel anders. Mensen lijken geneigd het leven iets luchtiger, iets gemakkelijker te nemen. En misschien kan je dat terugzien in de volksaard. Maar hoewel het verschil tussen de seizoenen minder groot is en het wel aldoor zomer lijkt, roepen ook daar natuurlijk de zelfde dingen dat speciale gevoel op.
Zelf ken ik dat gevoel natuurlijk ook maar eigenlijk denk ik dan nooit terug aan een bepaalde zomer, een bepaald jaar of aan bepaalde personen. Bij mij zijn het vaak algemene herinneringen aan een tijdperk, aan een sfeer, aan een gevoel van vrijheid, maar bovenal geniet ik van het nu, van dit moment.
Wel is er voor mij één geluid dat bij uitstek verbonden is met het zomergevoel. En dat is het geluid van krekels. ‘s Avonds zittend op mijn terras met het geluid op de achtergrond. Of met de deuren en ramen van de slaapkamer open in slaap gezongen worden door het gesjilp van hun langs elkaar gewreven vleugels. Dat geluid is voor mij bij het ultieme zomergevoel.
En krekels zijn insecten die je vrijwel over de hele wereld tegen kan komen, waardoor ik mijn zomergevoel ook over de hele wereld kan beleven.
De krekel uit de fabel van De la Fontaine wordt vaak lui genoemd. Dat is onzin. Het beest is druk in de weer. Lui zou je degeen kunnen noemen die naar hem luistert.