De dorpsstraat

Een prachtige dorpsstraat ergens in de buurt van Bodrum. Een kilometer of twee lang. Met wit geschilderde huizen erlangs. Soms oud, soms nieuwbouw. Hier en daar een winkeltje of een klein bedrijfje. Een vakgarage, een timmermanswerkplaats, een altijd druk bezet theehuis, een drogist en een paar grote mandarijnentuinen.
Zo’n weg waar je vanzelf langzaam rijdt. En niet alleen omdat ie smal is, maar de omgeving dwingt het af om rustig te rijden. Trouwens ook de weg zelf is geen racebaan. Grote platen beton worden afgewisseld met stroken keien waardoor er dat speciale geluid ontstaat. Alsof je in de trein zit. Kedeng, kedeng of zo iets. Je neemt vanzelf je voet van het gas.
Een paar heel oude bomen die gedeeltelijk met het wegdek vergroeid zijn. Een dolmuş die om de vijftig meter een moeder met kinderen afzet of een bejaarde dorpsgenoot oppikt. Een stukje weg, opgebroken omdat de waterleiding het weer eens begeven heeft. Al zou je het willen kan je nog niet sneller. Als je haast hebt, mijd je deze weg.

Enkele jaren geleden werden de plannen concreet om het waterleidingsysteem op het hele schiereiland te vernieuwen. Voor gebruikswater zowel als voor afvalwater. Al langere tijd was er ‘s zomers een probleem met de watervoorziening en het gebeurde regelmatig dat er dan onvoldoende water was. Er waren zo veel nieuwe woningen gebouwd en de waterbehoefte was dermate toegenomen dat er in sommige dorpen soms een wisselrooster werd ingesteld. Een dag water, een dag zonder.
De plannen lagen er al enige tijd maar nu ging het dan toch echt gebeuren. Een mega-operatie. Het hele schiereiland moest op de schop. Een hoofdleiding met een doorsnede van een meter langs alle doorgaande wegen zou voldoende moeten zijn. De druk zou overal toenemen en de kwaliteit zou zo drastisch verbeterd worden dat flessenwater niet meer nodig zou zijn.

De werkzaamheden moesten uiteraard met zo weinig mogelijk overlast gepaard gaan. En de toeristensector mocht er al helemaal geen last van hebben.
De meeste inwoners waren blij met de verbeteringen en lieten alle ongemakken tamelijk gelaten over zich heen gaan. Files, opgebroken wegen, enorme omwegen, modder, onbereikbaarheid van winkels of banken, problemen met elektriciteit en telefoon.
Langzaam maar zeker naderde het gigantische project zijn voltooiing. Hier en daar nog wat details. En een daarvan was de dorpsstraat.
Het hele wegoppervlak verdween. De weg werd een halve meter uitgegraven. Waar het kon werd de weg verbreed. Er kwam natuurlijk een enorme geul in het midden van de weg voor de buizen van leidingwater en afvalwater.
Maanden duurde het voor alle huizen, winkeltjes en bedrijven op de systemen waren aangesloten. Weken lang was men bezig met het aanbrengen van nieuwe lagen wegverharding. Het walsen van de losse grondstoffen. Het metselen van muurtjes langs de weg. Verwijderen van in de weg staande bomen. Omleggingen.
En dan tot slot werd de weg geasfalteerd. Ja, geasfalteerd. Een zwarte slang kronkelde zich tussen de witte huizen door. Aan de zijkanten voorzien van dubbele doorgetrokken gele strepen. Bij alle bochten en zijwegen werden pijlen op de weg geschilderd die niet zouden misstaan op een tolweg. Bij bochten en gevaarlijke kruisingen werden lage drempeltjes in het wegdek aangebracht (ook geel) zodat je aan het geluid van de banden van de auto kan horen dat je op moet passen.
Een snelweg door het dorp.

Het deed mijn hart goed om te zien dat, toen ik laatst de weg weer eens nam, er kennelijk hier en daar bij de aanleg toch nog iets vergeten was. Het zwarte plaveisel was op verschillende plaatsen opengebroken en na de werkzaamheden weer provisorisch hersteld. Zo ken ik jullie weer, dacht ik.