Scenario

Zijn laatste contact met de man van de geheime dienst, MIT vermoedde hij, had al weer enige tijd geleden plaatsgevonden. Bijna een jaar terug was het ongeveer geweest. Gek, hij moest er plotseling aan denken. Een voorgevoel?
Kirkan zat op een terras van een restaurant in Paralimni, Noord-Cyprus. Net naast een hotel waar veel buitenlanders kwamen.
Hij was die dag niet uitgevaren want er was storm op komst. Het viel nu nog wel mee met de wind maar het zat in de lucht, je voelde het aan komen.
Er stapte een man het hotel uit en hij herkende hem meteen. Kirkan reageerde niet zichtbaar, maar zijn spieren spanden zich en zijn bloed begon sneller te stromen.

2007
Zijn rekrutering destijds stond hem nog zeer duidelijk voor ogen. Het was tijdens een bijeenkomst van mannen die de bezettingsactie van 1974 hadden meegemaakt. Oud-strijders noemden ze zich. Hij herinnerde het zich nog precies. Het was namelijk de laatste keer geweest dat hij bij een dergelijke bijeenkomst aanwezig was. Iemand had hem, zonder ook maar iets te zeggen, twee enveloppen in zijn zak gestopt.
Nieuwsgierig geworden was hij even naar het toilet gegaan om te kijken wat dit te betekenen had. In de ene envelop zat een dik pak honderd dollar biljetten. In de andere envelop een kopie van een belastende foto van een onaangename gebeurtenis en een lijst met instructies. De eerste instructie luidde als volgt: Leer deze instructies nauwkeurig uit je hoofd en vernietig de brief daarna.
Ze hadden hem dan toch gevonden.
Hij ging terug naar de zaal maar zag de bezorger van de enveloppen natuurlijk nergens meer.

Daarna werd het weer lange tijd stil. Hij werd nooit meer benaderd. Echte professionals in deze branche, wist hij, gebruiken geen e-mail of telefoon of andere berichtgeving die getraceerd zou kunnen worden. Waarschijnlijk werd hij in de gaten gehouden. Maar het had geen zin zich daar druk om te maken. Je wacht, je "slaapt" gewoon tot het moment daar is.
Volgens de instructies had hij drie jaar geleden zijn oude hobby, vissen, weer opgepakt. Dit keer echter beroepsmatig. Met een klein bootje, alleen. Niks geheimzinnigs, niks waarmee hij op zou vallen, geen zware snelle motor, absoluut geen moderne navigatie- of communicatiemiddelen.
Zijn dagelijkse tocht ging altijd richting het oosten, richting Syrië. Een enkele keer bleef hij twee dagen weg. Maar niemand keek daar gek van op. Anderen deden dat ook wel.

2011
Ja, het was dezelfde man. Die van de bijeenkomst. Hij zag het, voelde het, rook het. De man liep langs zijn tafeltje stootte hem licht aan, liet een envelop op tafel vallen en sprak één woord. Toen liep hij verder.
En zo waren de instructies: Als de minister van buitenlandse zaken in zijn volgende bezoek aan Cyprus dit woord zou gebruiken, was dat het sein tot actie. Zo niet dan was de hele actie afgeblazen.
Kirkan herhaalde de rest van de instructies nog maar eens: maak je gebruikelijke tweedaagse tocht, ga met motorpech aan land, zoek de verborgen auto van de elektriciteitsmaatschappij, je rijdt in het donker naar de centrale, de dienstdoende nachtwaker leidt je verder naar de basis, plaats de ontsteking met GSM-frequentie onder de met een rood kruis gemerkte container, neem de zelfde route terug.

9 juli 2011
Bij een bezoek van de Turkse minister van buitenlandse zaken Davutoğlu aan de Cypriotische hoofdstad Nicosia sprak hij over een hernieuwde eenwording van het verdeelde land. Daartoe zou in oktober een referendum gehouden dienen te worden.

11 juli 2011
Bij een enorme explosie in een munitiedepot op een marinebasis bij Zygi op Cypus zijn een aantal daar opgeslagen containers met kruit ontploft. Het kruit was in 2008 in beslag genomen. Het kwam per schip uit Iran en was op weg naar Palestina. Mogelijk was een bosbrand in de buurt van het depot de oorzaak.

16 juli 2011
Cyprus heeft Noord-Cyprus gevraagd om de levering van elektrische stroom. Ten gevolge van ontploffingen op een marinebasis heeft de naastgelegen centrale schade opgelopen. De stroomvoorziening kan momenteel niet gegarandeerd worden en hulp is gewenst.