Zinloos geweld

Op een poster over natuureducatie stonden lieveheersbeestjes.
In sommige landen zou het geluk brengen als er een lieveheersbeestje op je hand landt. Je zou aan het aantal stippen op de rugschilden kunnen zien hoe lang het nog duurt voor je de ware liefde zal ontmoeten.
Er zijn honderden soorten lieveheersbeestjes en het aantal stippen kan behoorlijk variëren. Ik meen dat het 7-stippelig lieveheersbeestje de meest voorkomende soort is. En als zo'n diertje op je landt kan je het ware geluk dus over 7 dagen, en als dat niet gebeurt, over 7 maanden, en als er dan nog niets gebeurd is, over 7 jaar tegenkomen. De Turkse naam is in dit geval erg toepasselijk: uğur böceği, gelukskever.
Wel kan het vinden van het geluk op deze manier eventueel vervelende consequenties hebben. In België is het bij koninklijk besluit verboden lieveheersbeestjes te doden, te bejagen, te vangen of in gevangenschap te houden, ze levend of dood te vervoeren, ze te verhandelen en nog veel meer.

In het Nederlands taalgebied bestaan wel 100 (dialect-)namen voor het dier. En vrijwel allemaal zijn het verkleinwoorden. 'Lieveheerbeest' wekt andere associaties dan 'lieveheersbeestje' en dat geldt bv. ook voor 'kapoen' i.p.v. 'kapoentje'. En 'hemellam' klinkt ook heel anders dan 'hemellammetje'. Ze zijn zo nietig en schattig.
Als je het diertje van je hand wilt pakken laat het meestal in een reflex een geel goedje achter. Kleverige vloeistof. Het is een alkaloïde, een stof die vijanden af moet schrikken. Het schijnt onaangenaam te ruiken, bitter van smaak te zijn en veel aanvallers laten dan ook meteen weer los als ze het proeven. Ook omdat het toxisch effect heeft en vrij snel werkt.
Toch heeft het lieveheersbeestje ook vijanden die zich er niets van aan trekken en graag een gestippelde vriend willen verschalken.
Lieveheersbeestjes verzamelen zich vaak voor de winter in groten getale in kieren en naden van huizen of tussen raam- of deurstijlen. In het voorjaar komen ze weer te voorschijn en als ze dan pech hebben worden ze meteen door een op de uitkijk zittende kopmees te grazen genomen. Ik heb het vaak waargenomen en de mees schijnt absoluut geen last van de alkaloïde te hebben.
Het lieveheersbeestje roept bij veel mensen vertederende, beschermende gevoelens op. Het is niet voor niets het symbool tegen zinloos geweld geworden (in Nederland). Maar in de mensen- en dierenwereld is niets zoals het lijkt. Lieveheersbeestjes voeden zich vooral met luizen die op planten leven. Ze jagen op blad- of schildluizen en daarvan kunnen ze er per dag wel tussen de 50 en 100 aan.
Ook de larven van de vriendelijk ogende kevertjes doen al vrolijk mee en daarom worden sommige soorten door tuinders graag in hun kassen uitgezet. De Aziatische soorten die in West-Europa geïmporteerd zijn voor tuinbouwexperimenten of onbewust doordat ze met landbouwproducten zijn meegekomen schijnen veel agressiever te zijn. In dit geval schijnt het middel dan weer erger te zijn dan de kwaal want ze eten ook hun soortgenoten op en bedreigen de inheemse soorten.

In de krant zag ik de volgende kop staan: "Meedogenloze moordenaars, keiharde killers." Het bleek niet over een afrekening binnen het criminele vastgoedcircuit te gaan, en ook niet over de werknemers van de Mexicaanse drugskartels. Nee, het ging over .....