Even later kunnen we dan meestal wel zien wat er aan de hand is. Ergens in de omgeving, vaak aan het strand in de buurt van Bodrum of een van de andere grote badplaatsen, wordt vuurwerk afgestoken. De hemel wordt opengebroken door het licht van brandende chemicaliën.
In het toeristenseizoen zijn we regelmatig getuigen van een dergelijk schouwspel. Meestal is het niet erg grootschalig en na een minuut of tien keert de rust gelukkig wel weer terug. Als de wind onze kant op staat kunnen we enige tijd later nog eventjes genieten van de brandluchten en dan is het weer voorbij. In het zomerseizoen kunnen we bijna wekelijks wel enkele vuurpijlen een poging zien doen de hemel te bereiken. Oorspronkelijk, voor zover bekend ongeveer vanaf de tiende eeuw in China, had het afsteken van vuurwerk een religieuze betekenis. En in sommige landen heeft het afsteken van vuurwerk tijdens de jaarwisseling nog steeds de bedoeling de goden gunstig te stemmen en voorspoed af te smeken. Maar het meeste vuurwerk is tegenwoordig een spectaculaire licht- en geluidshow bij een of ander evenement of bij een bijzondere gebeurtenis.
Jaarlijks worden er overal op de wereld van die vuurwerkshows gehouden ter vermaak van het grote publiek, waarbij vuurwerkkunstenaars hun kunsten vertonen met licht, rook en beweging.
Bij nationale feestdagen en tijdens de jaarwisseling wordt over de hele wereld misschien wel voor miljarden euro's aan vuiligheid de lucht in geschoten. Als kind in Nederland ben ik wel naar het vuurwerk op Koninginnedag wezen kijken maar vond het toen al matig. Later heb ik vuurwerk altijd gemeden. Maar enkele jaren geleden zag ik op tv een vuurwerkshow die ik zeer spectaculair vond.
Toen o.a. Istanbul in 2010 cultuurhoofdstad van Europa werd was er een enorm vuurwerk boven de Bosporus. Zo iets had ik nog nooit gezien. Ik vond het indrukwekkend. In kranten werd wel geklaagd over de kosten (gigantisch), de afterparty van zwavellucht en restanten die nog dagenlang Istanbul vervuilden maar men was toch ook trots. Turkije deed niet onder voor de rest.
Hoe het gebruik van vuurwerk in Turkije bij wet geregeld is weet ik niet. De veiligheidsvoorschriften die gehanteerd moeten worden ken ik niet. Of er een vergunningenstelsel bestaat en of vuurwerk alleen door gekwalificeerd personeel afgestoken mag worden is me ook niet bekend. Er zal zeker regelgeving bestaan. Ik ben twee keer bij het afsteken van vuurwerk aan het strand van Bodrum aanwezig geweest. Een keer als afsluiting van een driedaags huwelijksfeest en een keer bij de te water lating van een jacht. Ik hield mijn hart vast. Bij het feest was geen sprake van een afzetting. Iedereen kon pal naast de af te steken vuurpijlen gaan staan.
Op een mooie voorjaarszondagmorgen zaten mijn vrouw en ik ergens aan het strand. We lazen een krantje dronken een kopje koffie. We namen een duik. En we wandelden even een eindje langs het strand. Verderop was een scheepswerf. Van de medewerker van het restaurant hadden we gehoord dat er die middag een schip te water gelaten zou worden. Ik was benieuwd hoe dat er aan toe zou gaan. Alles werd in gereedheid gebracht. De helling geprepareerd, vlaggen opgehangen, ballonnen opgeblazen. Een man was bezig hier en daar een paar dozen met vuurwerk op te stellen, op enkele tientallen meters van de scheepshelling.
Het was een groot houten jacht, dertig meter lang, prachtig gelakt. En toen de tijd van de tewaterlating aangebroken was, ging het weliswaar allemaal iets minder vlot en soepel dan verwacht, maar op een gegeven moment kwam er toch beweging in. En onder het geloei van de scheepshoorn, op het moment dat het schip het water raakte, werden er vuurpijlen afgestoken.
En toen zag ik het zo maar (in mijn gedachten) gebeuren. Een van de pijlen kwam niet ver genoeg de lucht in, draaide wat hulpeloos rond en verdween brandend in de kajuit van het schip.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten