dinsdag 26 juli 2011

Kobay polisi

Heen en weer schoven ze in de laadbak van een oud open vrachtwagentje. Een koe en een kalf stonden met een touw om hun nek vastgebonden aan de cabine. Hoe krijg je die daar op, was mijn eerste gedachte. Bij de volgende bocht gingen de beesten bijna onderuit.
Als die chauffeur niet wat voorzichtiger rijdt breken die beesten hun poten nog. Ze gleden alle kanten op in de door uitwerpselen en urine verontreinigde en glad geworden laadbak.
Ik heb het daarna wel vaker gezien. En mensen hier kijken er absoluut niet gek van op. Als je er iemand naar vraagt krijg je als antwoord: die beesten moeten toch vervoerd worden, dat kan toch niet anders. Zelfs een vastgebonden schaap achter op een bromfiets doet hier niemand vreemd opkijken.
Als de hele laadbak vol staat met beesten en ze staan met hun grote lijven tegen elkaar aan dan kan er niet veel gebeuren. Dan houden ze elkaar min of meer in evenwicht. Zo zie je ook vaak schapen vervoerd worden in de periode voor het offerfeest.
Dicht opeen gepakt had ik er minder moeite mee. Maar die koe met haar kalf glibberend op weg naar het abattoir bleven me bij.

Dierenmishandeling schijnt in Turkije veelvuldig voor te komen. Zelf heb ik het nooit gezien.
Gelukkig is er in 2004 een Dierenbeschermingswet aangenomen in het parlement. Turkije was daarmee het eerste Islamitisch land waar zo iets gebeurde. De wet werkt nog niet optimaal en autoriteiten moeten er nog erg aan wennen. De dierenbescherming is nu nog vooral gericht op zwerfhonden, waarvoor asiels zijn geopend en waarvoor vaccinatieprogramma's zijn ontwikkeld.
In de Turkse wetgeving wordt alles behalve de mens als een zaak, een ding betiteld. En zo wordt dus ook tegen dieren aangekeken. Daar mag nog wel wat veranderen.


Ik sprak er laatst met een Turkse kennis over. Hij weet niet zo goed wat hij daar allemaal van denken moet. We spraken over de dierenbescherming in westerse landen.
Toen ik vertelde dat er in Nederland een Partij voor de Dieren bestaat, met vertegenwoordigers in het parlement, dacht hij dat ik een grap maakte en men in Nederland gek geworden was. We kwamen een beetje in de lacherige sfeer terecht. En toen moest ik hem nog gaan vertellen over de cavia-politie. Was ik er maar nooit aan begonnen. Ten eerste wist ik het Turkse woord voor cavia niet (later heb ik het opgezocht en ik zal het nooit meer vergeten: kobay). Dan maar in het Engels: Guinea pig police. Hij kwam niet meer bij. Goed ik weet dat men in Nederland later de naam: Animal cops is gaan gebruiken om verdere gelijksoortige hilarische oprispingen te voorkomen.
"Oh," zei mijn kennis "zoals je weleens in die Amerikaanse films zie. Agenten met een groot schepnet in hun hand die achter straathonden aanjagen."
Hij ging hikkend van de lach verder: "Als je een haan hebt die 's morgens vroeg kraait, belt je buurman de politie en die komt het beest zijn nek omdraaien."
Toen hij eindelijk een beetje bedaard was, de tranen van het lachen nog in zijn ogen, en na toch even naar mijn uitleg geluisterd te hebben, moest hem nog iets van het hart.
Hij plaatste een opmerking die de bedenkers van deze flauwe kul, mensen van een partij die de invoer van deze onzin als enige wapenfeit op haar blazoen heeft staan, ook maken als ze een bekeuring krijgen voor wildplassen of te hard rijden: Ga toch boeven vangen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten