Het 'drinkwater' hier kan je beter niet drinken. Het schijnt niet slecht voor je te zijn of ongezond, je kan er wel in koken, maar het smaakt gewoon niet lekker. Daarom wordt in vrijwel geheel Turkije naast leidingwater ook flessenwater gebruikt. Als drinkwater en bv. voor koffie en thee. Sommige mensen poetsen ook hun tanden ermee.
Het flessenwater wordt aan huis gebracht door de waterman, de waterverkoper die op afroep met zijn bestelwagentje de 19-liter flessen komt afleveren. De mobiele telefoon is hierbij wel een uitkomst. Meestal staat de waterman binnen een kwartier na bellen voor je huis. Met speciale handgrepen die hij om de hals van de flessen bevestigt, draagt hij die tot voor de deur of als je wilt tot in huis.
Soms rijdt hij rond door het dorp en laat via een herkenningsmelodietje, dat weerklinkt uit de luidspreker op zijn wagen, weten dat hij in de buurt is. Er zijn een flink aantal verschillende merken in omloop. Pirsu, Kaynak, Damla, Serap, Labranda en Pınar schieten me zo te binnen. Maar er zijn er nog meer en voor mij is er geen verschil in smaak. Iedere waterman verkoopt maar één merk zodat er flink wat bestelauto’s de ronde doen.
Het systeem werkt met een distributiecentrum waar wederverkopers hun lege flessen inruilen tegen volle. Sommige waterverkopers werken voor een bedrijf en anderen zijn eigen rijders. Door goede service te verlenen proberen ze een klantenkring op te bouwen of eventueel uit te breiden. Ze krijgen per stuk betaald en de marge is niet groot.
Die service gaat soms wel heel ver. In een documentaire over een waterverkoper in Istanbul zag ik de man sjouwen met flessen in 4 of 5 verdiepingen hoge appartementencomplexen en woningen waar geen lift of een defecte lift was. Er werd op hem gemopperd als hij naar het idee van de klant niet snel genoeg reageerde op hun telefoontje. Er daarbij aan voorbijgaand dat hij weleens in het drukke stadsverkeer vast zou kunnen zitten.
Ongeveer twee jaar geleden heeft men op het schiereiland Bodrum een begin gemaakt met de aanleg voor een geheel nieuw aan- en afvoerbuizennet voor drink- en afvalwater. Overal werd gegraven en gebroken, wegen afgesloten, omleidingen, leidingwater afgesloten en daarbij ontstonden nog de nodige aanverwante problemen.
Het was heel hard nodig. In de regionale bijlage van een landelijk verschijnend dagblad vertelde een vertegenwoordiger van de overheidsinstantie die verantwoordelijk is voor de watervoorziening dat 70% van het leidingwater weglekte. Met het nieuwe net zou dat gereduceerd worden tot minder dan 5%. Een hele vooruitgang voor een gebied waar in de zomer het water soms gerantsoeneerd wordt. Ook vertelde de woordvoerder dat de kwaliteit van het water zo goed zou worden dat het als drinkwater gebruikt kon worden.
Als dat klopt, wat gebeurt er dan met onze waterman?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten