Als ik in het voorjaar veelal een beetje oudere, soms tamelijk traditioneel geklede, vrouwen met een mes en een paar plastic zakken door de velden, langs wegen, over braakliggende terreinen en berghellingen zag rondscharrelen dacht ik, toen ik pas in Turkije woonde dat ze op zoek waren naar groenvoer voor hun konijnen, zoals ik dat vroeger namelijk zelf wel deed. De vrouwen bukten zich van tijd tot tijd, sneden wat af en stopten het in een plastic tas.
Meestal waren een aantal dames gezamenlijk op pad. Het was een heel sociaal gebeuren waarbij veel gelachen werd. Er werd hardop gekletst over van alles en nog wat. Hun monden stonden niet stil. En hoewel ik toen nog niet veel Turks verstond, leek ik uit hun manier van praten op te kunnen maken dat een scala van gebeurtenissen de revue passeerden en dat alle kennissen en vrienden aan bod kwamen.
Goed kijkend merkte ik op een gegeven moment wel dat ze verschillende soorten bladeren of planten afsneden en die dan ook in verschillende tassen stopten. Daaruit maakte ik op dat het waarschijnlijk niet om konijnenvoer ging, maar dat er andere redenen moesten zijn voor hun verzamelwoede.
En zo was het ook. Navraag leerde mij dat de vrouwen de (on-)kruiden verzamelen om te gebruiken als voorgerecht bij de maaltijd. Het Egeïsche kustgebied, waar ik woon, staat bekend om de voorgerechten (mezes) die van allerlei wilde groenten en kruiden gemaakt worden.
Veel van deze in de Egeïsche keuken gebruikte planten en kruiden zou ik vroeger slechts als onkruid beschouwd hebben. Ik zou ze uit mijn groententuin verwijderd hebben en ze zeker niet gegeten hebben.
Als men in het voorjaar over de plaatselijke groentemarkt loopt , vindt men er grote hoeveelheden in grote verscheidenheid. En waarschijnlijk verzameld door de vrouwen die ik door de velden zag scharrelen.
Op die markt vindt men dan o.a. brandnetel, wilde venkel, kaasjeskruid, mirte, zuring, distels, borage, ganzenvoet, kamille, knollenblad, wilde ui, alsem, gevlekte scheerling en zo verder. Een kwartje per bos en vrijwel iedereen gebruikt ze ook.
Na een aantal jaren hier gewoond te hebben, gebeurt het me af en toe nog weleens dat ik op de markt een onbekend bosje bladeren zie liggen. En dan denk ik: welke konijnen zouden dit lekker vinden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten