Als je hier over de doorgaande wegen rijdt, kom je overal stalletjes tegen waar producten van het land te koop aangeboden worden. Ook op de markten worden in kleine hoeveelheden producten uit de eigen tuin of van de eigen boerderij verkocht. Groenten, fruit, sap, paddenstoelen, jam, eieren, olijven en olijfolie. Vanaf september of oktober worden de olijven verzameld. Geplukt of geraapt. In Turkije worden daar vaak grote zeildoeken voor gebruikt om onder de bomen uit te spreiden en daarmee de vallende olijven te verzamelen. In andere landen worden vaak netten gebruikt. Zo gaat er niets verloren.
Er zijn allerlei manieren om de vruchten uit de bomen te krijgen. Een bekend beeld is het slaan met een stok tegen de takken. De boer slaat en de vrouw verzamelt. Er wordt ook gebruik gemaakt van een strijktang, een soort hark waarmee de vruchten van de takken getrokken worden. Zelfs een trilmachine die rond de boom wordt aangebracht of een zuigmachine wordt soms gebruikt. Ook wordt er geplukt. Op de ene manier kan je rijp en onrijp meteen selecteren en op de andere manier zit alles door elkaar. Het allereenvoudigst is natuurlijk wachten tot ze goed rijp zijn. Dan vallen ze vanzelf uit de bomen en hoef je alleen maar te rapen. Maar als je groene olijven wilt inmaken, kan je weer niet zo lang wachten omdat ze allemaal donker worden als ze rijp zijn.
In de grote olijfboomgaarden wordt tamelijk rigoureus geoogst waardoor de bomen beschadigd kunnen worden en de vruchten gekneusd. Wat dat laatste betreft is dat niet zo verschrikkelijk want ze worden toch geperst om er olie van te maken. Het beschadigen van de bomen is een ernstiger zaak omdat dan de volgende oogst weleens minder zou kunnen zijn. Een volkswijsheid hier is dat als je de vruchten er uit slaat de boom het volgend jaar niet draagt.
Overal langs bospaden en wegen staan in die tijd grote hoeveelheden zakken met verzamelde olijven klaar voor transport. Ze gaan naar de oliepers in het dorp waar iedereen zijn eigen opbrengst kan laten persen.
Op een van mijn wandelingen zag ik onder een olijfboom een oudere vrouw zitten. Ze leek op koningin Beatrix. Ze sorteerde de olijven. De mooie haalde ze er tussen uit om in te maken vertelde ze.
In alle landen rondom de Middellandse Zee worden olijven verbouwd. En er schieten mij nu een aantal fraudezaken te binnen i.v.m. onterechte subsidies aan boeren in sommige van die landen. Ik dacht aan Beatrix en ik herinnerde me dat ze ooit subsidie kreeg van Europa voor de aanplant van een nieuwe olijfboomgaard op haar landgoed in Italië omdat de oude bomen in de winter doodgevroren waren.
En ik kreeg een beeld voor ogen. Beatrix zittend onder een olijfboom met een prachtige zonnehoedcreatie op haar hoofd. Plat op haar achterwerk. En in haar schoot een berg olijven. Kleinkinderen liepen af en aan om emmertjes olijven bij oma te legen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten