Wat veroorzaakt de mens toch een hoop afval, troep en restanten. Het valt niet zo op als het netjes afgevoerd en verwerkt wordt maar het is er natuurlijk wel.
Turkije is een gigantisch groot en ruim land en een mens kan dan weleens de neiging hebben een beetje gemakkelijk met afval om te gaan: een beetje losse troep is toch niet zo erg.
Maar helaas blijft het niet bij hier en daar een beetje. Het losse, een beetje rommelige karakter van Turkije heeft voor mij grote charmes en aantrekkingskracht. Maar daar hoeft niet per se vuil en afval bij te horen.
Langs doorgaande, drukke wegen lopen vaak wat oudere vrouwen en ook wel mannen met enorme nylon zakken op hun rug waarin ze gevonden lege plastic flessen verzamelen. Die flessen worden verkocht om gerecycled te worden. Vooral ’s zomers liggen er veel flessen op het werkterrein. Er wordt heel veel water gedronken en dat wordt in handzame half liter flessen overal verkocht. Leeg? Gooi weg!
Ook een andere soort zwerfvuil kan men niet over het hoofd zien: plastic zakken. Het is gewoonte om vrijwel alle boodschappen of het nu in de supermarkt is, of in de boekwinkel of market en niet te vergeten op de markt, in plastic tassen te stoppen. Werkelijk miljoenen tassen komen jaarlijks op deze manier in het milieu terecht. Ze hangen in bomen en struiken. Ze waaien over straat.
In de grote steden zie je de oudijzerboer met zijn kar door de straten lopen op zoek naar handel. Anderen lopen met een wagen en halen oud papier en karton op. De hoeveelheid oude kranten is enorm. Er verschijnt een groot aantal dagbladen, heel dik en met enorme, gekleurde bijlagen. Gelukkig vindt het meeste vuil de weg naar de afvalverwerking wel. Vuilnisophaaldiensten werken bijna dag en nacht.
Allerlei initiatieven worden ontplooid door overheid en milieu-organisaties om gescheiden afval op te halen en om het gebruik van katoenen boodschappentassen te stimuleren. Ook sommige grootwinkelbedrijven ondersteunen vaak dergelijke acties.
De hoeveelheid afval die de mens produceert is direct te koppelen aan de welvaart van een land. Hoe beter het gaat met de economie en hoe hoger het inkomen, des te meer afval, verpakkingsmateriaal en afgedankte spullen er opgeruimd dient te worden.
In Istanbul deed een van de vuilophalers een onderzoek waarvoor hij media en overheid wilde interesseren. Hij zocht naar verschillen in het aanbod van afval in een aantal wijken van Istanbul en verwerkte zijn bevindingen op zijn laptop en bood zijn verslag aan ter illustratie.
Zo vond hij o.a. in Cihangir veel wijnflessen in de vuilcontainers en in Fatih veel wegwerpluiers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten