In 1935 werd officieel de rustdag van de vrijdag, de islamitische dag van de samenkomst met het belangrijke middaggebed, verschoven naar de zondag. Om ook hiermee de invloed van de religie te verminderen.
Als voorbeeld gold Europa en dat is eigenlijk een beetje vreemd in dit verband voor een islamitisch land.
Voor grote delen van de werkende bevolking is de zondagse rustdag echter nooit gemeengoed geworden. In een flink aantal sectoren van het bedrijfsleven wordt zeven dagen per week gewerkt. Officiële instanties, ambtenarij, banken en scholen zijn wel gesloten.
Turkije is een ontzettend hard werkende natie. De economie groeit als kool en heeft nauwelijks problemen ondervonden van de financiële wereldcrisis. Alleen al in het jaar 2010 kwamen er ongeveer een miljoen nieuwe banen bij. De inflatie was de afgelopen 40 jaar nog nooit zo laag als vorig jaar.
Turkse arbeiders werken hard en lang. In de woningbouw werken bouwvakkers zeven dagen in de week van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. De wegenbouw en infrastructurele werkzaamheden liggen in het weekend ook niet stil. De agrarische sector met zijn vele seizoensarbeiders werkt ook gewoon door. De middenstand maakt heel lange dagen en zijn soms dag en nacht geopend.
En met de verbeterde economische situatie van het land waar alle inwoners in meerdere of mindere mate van profiteren, wordt m.i. een belangrijk argument bij een groot aantal politici en beleidsmakers in Europa, om tegen Turkse toetreding in de EU te zijn, uit handen geslagen. Veel van hen zijn bang voor een overstroming van West-Europa door Turkse arbeidskrachten bij een eventuele toetreding.
Ik kan me nu helemaal niet meer voorstellen dat heel veel Turken om economische redenen zullen vertrekken uit hun geliefde vaderland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten