Zoekend in het archief van het Utrechts Dagblad naar een zeker artikeltje over een gebeurtenis in de Eerste Wereldoorlog waar een Turks gevechtsvliegtuig bij betrokken was, viel mijn blik op een tamelijk ongewoon woord: struisvogelkooi.
Goh, dat was wel heel erg toevallig. Enkele dagen daarvoor was ik namelijk het zelfde woord: struisvogelkooi ook in mijn e-mailcorrespondentie tegengekomen.
De Eerste Wereldoorlog liet ik even achter me. Bestaat zo iets dan? Een struisvogelkooi? Ja natuurlijk. Ik herinner me dat ik als kind in diergaarde Blijdorp in Rotterdam kwam. En ik weet nog dat ze daar in een kooi een nandoe, een klein type Zuid-Amerikaanse struisvogel hadden. Dus ja er bestond een struisvogelkooi. En struisvogels worden natuurlijk in heel veel landen gehouden voor het vlees en die dieren leven in een kooi. Hun huisvesting is zeer eenvoudig en bestaat uit een stuk land met hoge palen en gaas erom. Dat is voldoende. Struisvogels kunnen niet vliegen dus een dak hoeft er niet op en de beesten hoeven ook niet gekortwiekt of geleewiekt te worden. In westerse landen bestaat er natuurlijk wetgeving en regelgeving met betrekking tot het houden van struisvogels. En er zal vast wel, net als bij kippen, verschil zijn tussen de intensieve en de scharrelstruisvogelteelt. Niet meer dan tien dieren per hectare? Geen prikkeldraad, geen stroom op de omheining, een zandbad moet mogelijk zijn, voldoende ruwvoer en steentjes of grit etc.
Maar ik dacht aan iets anders. Er is over het algemeen weinig controle op het houden van vogels voor je plezier zolang er geen klachten van omwonenden zijn. In een volière of in nog veel kleinere kooitjes kan je eigenlijk stoppen wat je wilt. En sommige mensen houden een kip in een kanariekooi en zijn zo verzekerd van gezelschap en regelmatig een vers eitje bij het ontbijt.
Juist, daar dacht ik aan. Een struisvogel in een kooi in de woonkamer lijkt me wel wat bezwaarlijk maar onmogelijk is het niet. En af en toe een struisvogelei voor de hele familie is ook niet verkeerd. En als ze van de leg is....
Struisvogelvlees is voor veel mensen een delicatesse die in bepaalde restaurants geserveerd wordt. Ik heb het ooit gegeten maar de smaak is me niet bijgebleven en ik kan me de smaak zelfs niet meer herinneren. Misschien geldt dat voor meer mensen want de vraag naar struisvogel neemt steeds verder af.
Mijn buurman had ooit een struisvogelkooi. Maar dan wel een van meer dan een hectare groot. Als boer wilde hij af en toe wel eens wat experimenteren met gewassen en dieren. Maar een doorslaggevend succes werd het niet en na een aantal jaren gaf mijn buurman de moed maar op. Exit struisvogels.
De consument is er nooit echt door gegrepen. Maar zoals wel vaker bij trends is het niet onmogelijk dat na een moeilijke tijd de struisvogel een tweede kans krijgt en dat het dan wel een succes wordt. Maar dan misschien op kleinere schaal.
Zoals veel mensen vroeger een konijn (een flappie), op het platje of in het fietsenschuurtje hielden zou nu toch een jong struisvogeltje in een kooi op het balkon niet misstaan. De kleine nandoe, niet groter dan 1 meter 20 lijkt daartoe meer geschikt dan de Afrikaanse struisvogel die meer dan 2 meter 50 kan worden. Wel is daarvoor een flinke, stevige kooi nodig. Neemt u geen haan want ten eerste moet u dan uw eitje ontberen en ten tweede kunnen ze behoorlijk lastig worden als er zich op het balkon van de buren een struisvogelhen bevindt.
Het kan natuurlijk ook dat het hele project geen lang leven beschoren is vanwege de nieuwe wetgeving met betrekking tot het verhandelen van exotische dieren, of door de caviapolitie, de Partij voor de Dieren of de kliklijnen en meldpunten.
Daardoor wordt een mens haast wel ongewild het illegale, criminele pad op geduwd. Stiekem een struisvogeltje houden in de garage, de caravan of het volkstuincomplex.
In moeilijke tijden een welkome aanvulling op de proteïnebehoefte van uw gezin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten