Het is nog winter in Turkije. Ergens in het noorden van het land liggen een houtsnip en een wild zwijn onder wat struiken te schuilen voor een hevige sneeuwstorm.
Ze raken in gesprek en zoals dat wel vaker gaat in de dierenwereld vertellen ze elkaar wat sterke verhalen over wat ze allemaal meegemaakt hebben en hoe ze met hun egokwaliteiten de problemen van het leven te lijf zijn gegaan.
Daarna zijn ze even stil.
"Weet je," zegt de houtsnip dan, "dat wij houtsnippen eigenlijk op een veel hogere trede van de ladder der dierenverhevenheid staan dan jullie zwijnen?"
"Ach, kom op," antwoord het zwijn, "hoe zou je mij dat duidelijk willen maken?"
"Wel heel eenvoudig. Wij houtsnippen staan al eeuwenlang op het menu van sultans, prinsen, edelen, ministers en nieuwe rijken. En jullie zwijnen zijn onrein en mogen al eeuwenlang nieteens gegeten worden."
"OK," geeft het zwijn toe. "Maar van een houtsnip kan je nog altijd geen zadel of een waterzak of een paar schoenen of hele kostbare penselen maken. En trouwens, het feit dat wij niet gegeten mogen worden omdat we haram zouden zijn, wil nog niet zeggen dat het ook niet gebeurt. Dat gebeurt namelijk wel degelijk heel vaak. Dat verbod maakt het voor eventuele overtreders van de voorschriften veel spannender en maakt het vlees lekkerder en gewilder."
"Ja, op dat punt heb je misschien wel gelijk," geeft de houtsnip toe.
"Maar in ieder geval hoeven we ons daar vandaag geen zorgen over te maken. Het is vandaag maandag en dus mag er sowieso niet gejaagd worden."
"Zo is het," beaamt het zwijn.
"Het sneeuwt niet meer. Ik ga maar eens verder."
Facebook en Twitter worden tegen je gebruikt. Niets is meer privé of geheim. Overal ben je te traceren. Bij een sollicitatie worden je accounts nageplozen op onwenselijke oprispingen uit je verleden die je destijds in je jeugdige overmoed met anderen wilde delen. De consequenties werden niet overzien of er werd heel nonchalant over gedaan. Maar als het tegen je gebruikt wordt, komt berouw na de zonde. En een vergissing is snel gemaakt.
De winter liep op haar eind. Ergens in het noorden van Turkije ging een jongeman op jacht. Het was een succesvolle dag voor hem. Het sneeuwde en het was bitter koud. Maar dat was hij snel vergeten toen hij binnen een paar uur twee jonge wilde zwijnen en twee houtsnippen schoot.
Hij was trots op zichzelf. Zo'n mooie jachtpartij had hij nog maar zelden meegemaakt. Opgewonden door zijn bloederige buit vroeg hij een collega-jager hem met zijn trofeeën op zijn mobieltje te vereeuwigen. Thuisgekomen kon de jeugdige jager het niet laten zijn succes met anderen te delen. Hij zette zijn jachtfoto's op zijn Facebookpagina.
Op een vraag van een van zijn vrienden antwoordde de jager dat hij die maandag een super jacht had gehad.
Maandag? Het bericht kwam onder ogen van een dierenliefbeschermer die vervolgens aangifte van overtreding van de jachtwet door de jager deed.
Onlangs werd de jager veroordeeld tot het betalen van een boete van in totaal 1976 TL. Na onderzoek was namelijk gebleken dat hij geen jachtvergunning had: 406 TL. De jacht vond plaats op een dag dat er niet gejaagd mocht worden: 270 TL. Het schieten van twee wilde zwijnen: 600 TL. En tenslotte het schieten van twee houtsnippen: 700 TL.
Of de houtsnip, die kennelijk gelijk had, tot de slachtoffers behoorde vertelt het verhaal niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten