Toch lekker

De laatste paar jaar was het gebruikelijk dat ik door Engelse vrienden uitgenodigd werd om op eerste kerstdag samen met hen en andere vrienden en kennissen het kerstdiner bij te wonen. Het is een, voor zover ik weet, echt traditioneel Engels kerstdiner. Veel Engelsen zijn dol op kerstmis en aan het diner wordt heel veel aandacht besteed en er wordt veel waarde aan gehecht.

De hele avond wordt in een aangename sfeer getafeld en er komt dan bij voorbeeld het volgende op tafel:

• Carpaccio van rosbief
• Tomatenbouillon met cheddar en pesto
• Witlofsalade met notenpaté
• Cranberry chutney
• Kalkoen met pigs in a blanket
• Spruitjes met geroosterde aardappelen
• Black pudding

Vergezeld van verschillende bijpassende wijnen.

Ook de Christmas crackers worden niet vergeten. En na het diner zijn er cadeautjes voor iedereen.

Jaren geleden, ik woonde nog in Nederland, had ik een buurman die uit de V.S. kwam. Hij nodigde me altijd uit om op Thanksgiving Day, de vierde donderdag in november, een hapje te komen eten. Hij was alleen en hield helemaal niet van koken. Maar voor die gelegenheid maakte hij een uitzondering en er verscheen dan bij voorbeeld de volgende eenvoudige maaltijd op tafel:

• Gevulde kalkoen
• Aardappelpuree
• Sperziebonen
• Broodjes en fruit

Er werd een glas rode wijn bij geschonken.

Op beide dagen speelt de kalkoen een belangrijke rol. En wordt in beide landen dus "turkey", Turkije genoemd.

Er zijn verschillende verklaringen voor die naam en een zeer plausibele lijkt mij de volgende:

Toen de Europeanen in de 16e eeuw Amerika ontdekten zagen ze in Mexico een grote hoenderachtige vogel die heel veel weg had van een parelhoen.

De parelhoen die toen in West-Europa al op het menu stond, kwam naar men dacht ergens uit het oosten en droeg namen als dinde (in het Frans: d'Indi), of hindi (in het Turks: uit Indië) maar in Engeland werd hij wel turkey (uit Turkije) genoemd. Die ontdekkingsreizigers gaven het beest dus de naam turkey en namen hem mee terug naar Europa.

Toen de Pilgrim Fathers (puriteinse christenen) in de 17e eeuw naar Noord-Amerika emigreerden namen ze de echte parelhoen mee. Hetgeen onnodig bleek omdat daar de "wild turkey" voorkwam.

Daarna kwamen de nakomelingen van deze kalkoen, die veel groter was dan zijn Zuid-Amerikaanse soortgenoot, mee naar Europa waar hij tot op de dag van vandaag genuttigd wordt als "turkey".

In Nederland is kalkoen nooit echt populair geworden. Daar eet men kip.

Maar als binnenkort mijn Engelse vrienden deze Nederlander uitnodigen om "turkey" te komen verorberen zal hij geen nee zeggen.