Een dilemma

Het was bijna donker. Ik liep door een smal straatje in de binnenstad van Bodrum. Ik was op weg naar mijn auto die ik ergens in een achteraf straatje gratis had geparkeerd. De straten zijn zo smal dat je bijna nergens kan parkeren en je bijna verplicht bent een parkeergarage op te zoeken. Maar soms heb je geluk en vind je op een nog niet tot parking omgebouwd pleintje nog een plaatsje. Ik liep stevig door en toen ik de hoek van het straatje omsloeg botste ik bijna tegen de achterkant van een auto op. Een grijze, antracietkleurige BMW. De kofferbak stond open en twee mannen stonden ervoor.
 Met moeite ontweek ik hen en op het moment dat ik passeerde wierp ik een blik in de kofferbak. Een van de mannen trok op hetzelfde ogenblik opvallend onopvallend een deken of een laken over een stapeltje, kennelijk niet voor mijn ogen bestemde, voorwerpen. Maar in a split second had ik toch gezien wat er onder de deken verborgen werd.
Het waren een aantal nummerborden. Twee stapeltjes van elk een stuk of tien schatte ik.
Ik liep door en vond mijn auto. Toen ik ingestapt was, liet ik de gebeurtenis nog eens de revue passeren en op dat moment drong het tot me door dat er zich voor mijn ogen misschien wel een nietdoordebeugelkunnende of criminele transactie had plaatsgevonden.

Het gratis tanken d.m.v. het stelen van benzine bij een tankstation gaat bij tankstations in de meeste landen van Europa wel heel eenvoudig. Je stopt bij de pomp, vult je tank, hangt netjes de slang weer op en je vergeet te betalen.
Jaren geleden lukte die truc nog vrij gemakkelijk. Maar dat is veranderd sinds tankstations voorzien mochten worden van een camerabewakingssysteem. En tegenwoordig heeft vrijwel elk tankstation zo'n beveiliging. Daardoor werden op een gegeven moment meer dan 90 % van de auto's (niet de bestuurders dat is een andere zaak) geïdentificeerd. Na aangifte, incassobureau of deurwaarder werd dan in de meeste gevallen alsnog de rekening vereffend.
Maar daar werd door handige jongens natuurlijk ook weer iets op gevonden. Je steelt een setje nummerborden van een andere auto (van je baas, of je schoonmoeder of een buurman waar je ruzie mee had, of zo maar van een vreemde). Vlak voor je gaat tanken bevestig je de vreemde borden met een elastiekje of een dotje kit op je eigen platen.
En als je dan gratis gaat tanken komt de rekening na de opsporingsprocedure vanzelf bij je baas of je buurman terecht.
Het gebruik van buitenlandse nummerborden is ook een ideetje en voor en achter een verschillend bord maakt de opsporing weer veel ingewikkelder.
In Turkije zijn er genoeg bedrijfjes die zo wel even een gefingeerd nummerbord voor je willen stansen. Maar hier zijn tankstations altijd met bediening.
Toch denk ik dat het niet geheel en al onmogelijk was dat ik twee mannen had gezien die zich met ongeoorloofde activiteiten bezighielden.

Ik zat nog even na te denken voor ik wegreed. Moest ik naar het politiebureau gaan? Moest ik mijn verhaal gaan vertellen? Of was er niets aan de hand? Moest ik me er niet mee bemoeien?
Ik zit er nu nog steeds mee in mijn maag. Heeft het nog zin om actie te ondernemen? Ik denk het niet.
Het gebeurde immers twee winters geleden.