Buitenlandse betrekkingen

Dramatische, grote woorden sprak de Turkse minister van buitenlandse zaken Ahmet Davutoğlu in het Turkse parlement met betrekking tot een wetsvoorstel dat zeer binnenkort in het Franse parlement behandeld zal worden. Er ligt een voorstel om in Frankrijk het ontkennen van de Armeense kwestie als genocide strafbaar te stellen.
Davutoğlu sprak in zeer heftige bewoordingen over: een terugkeer naar een Middeleeuwse mentaliteit. En: het aannemen van dit wetsvoorstel in Frankrijk houdt het grootste gevaar in voor Europa.
Grote woorden over inderdaad een grote kwestie.
Turkije weigert de dood van wat zij zegt 300.000 tot 500.000 Armeniërs en evenzoveel Turken in de jaren 1915-16 genocide te noemen.
Armeniërs spreken over de dood van alleen al 1.500.000 van hun volksgenoten door strijdkrachten in dienst van het Ottomaanse Rijk.
In Frankrijk wordt voorgesteld om de ontkenning, van wat daar wel genocide genoemd wordt, bij wet te regelen en een dergelijke ontkenning te bestraffen met (maximaal) een jaar gevangenisstraf en een geldboete van 45.000 euro.
In Turkije wordt het aannemen van de wet vanzelfsprekend afgeraden en er wordt gewezen op de schade die het vast en zeker zal berokkenen aan de bilaterale betrekkingen tussen Turkije en Frankrijk met deze poging de eer van Turkije aan te tasten en te beledigen.
In Frankrijk wonen heel veel Armeniërs en het is het enige land dat, tot nog toe, zo ver wil gaan in haar houding tegenover deze kwestie.

Davutoğlu had het de afgelopen tijd weer heel druk met deze zaak. Want ongeveer tegelijkertijd, enkele dagen eerder, werd er in het Congres van de V.S. een resolutie aangenomen waarin het er bij de Turkse regering op aandringt om religieuze eigendommen (o.a. christelijke Armeense) kerken, gebouwen en grondstukken terug te geven aan de rechtmatige eigenaren.
Davutoğlu bracht schriftelijk zijn verontwaardiging over. Hij sprak daarin over ten eerste de procedure. Hij beschuldigde het Congres van onzorgvuldig en niet serieus handelen. Ten tweede wees hij erop dat volgens de Turkse grondwet iedere burger, ongeacht godsdienst, ras, kleur, etnische achtergrond en taal gelijk is. Er zijn honderden niet-islamitische godsdienstige centra en meer dan 50 kerken in het land.
En hij voerde verder aan dat in afgelopen, recente periode nieuwe afspraken bij wet geregeld zijn over teruggave van of compensatie voor eigendommen van niet-islamitische instellingen.

Ook in de V.S. wonen heel veel Armeniërs en hun lobby is heel krachtig. En het lijkt erop dat de druk op de Turkse regering verhoogt wordt om haar houding en benadering van de Armeense kwestie te veranderen.
De politieke en eventueel financiële consequenties daarvan kan ik absoluut niet overzien. Maar persoonlijk vind ik het niet zo belangrijk welke naam men aan die historische gebeurtenis geeft en als iemand die helemaal wil ontkennen is dat voor mij ook geen probleem.
De Franse wetgeving gaat in tegen mijn gevoel voor vrijheid van meningsuiting.
Ik heb familie en vrienden in Frankrijk wonen. En als ik daar volgend jaar op bezoek ga en de genocide ontken, kan mij dat een verblijf van een jaar in een Franse staatsinstelling opleveren tegen betaling van 45.000 euro.
Een belachelijk prijzige vakantie.