"Betaald" voetbal

Op de scheiding der machten, de trias politica, zoals die in veel westerse democratieën min of meer vergelijkbaar bestaat is volgens veel mensen wel het een en ander aan te merken.

Dat de wetgevende macht, de uitvoerende macht en de rechterlijke macht werkelijk onafhankelijk van elkaar zouden (kunnen) opereren is een farce. Hetgeen met enkele voorbeelden uit de dagelijkse praktijk vrij eenvoudig is aan te geven.

Bv. de meeste wetgeving komt van de regering die ze zelf ook d.m.v. haar eigen overheidsinstanties uitvoert.

Of, het Openbaar Ministerie, deel van de rechterlijke macht, valt onder de verantwoordelijkheid van de Minister van Justitie.

Sommige politici proberen nog wel eens invloed uit te oefenen op rechters door hun visie op een rechtszaak te ventileren. Door anderen wordt er dan wel gezegd dat men geen commentaar wil geven zolang de zaak nog onder de rechter is, hetgeen in veel gevallen als een soort dreigement klinkt.

Het verschil in de gehanteerde strafmaat tussen witteboordencriminaliteit en andere criminaliteit is lang niet altijd te begrijpen. En bij veel mensen bestaat de indruk dat daders van witteboordencriminaliteit gemakkelijker de dans kunnen ontspringen. Vaak vindt men dat dergelijke daders van toch zeer ernstige misdrijven er met veel te lichte straffen vanaf komen.

Niet overal is de rechtspraak hetzelfde georganiseerd en ook is de strafmaat lang niet overal hetzelfde.

1. Op 3 juli 2011 werd Aziz Yildirim, zeer welvarend zakenman en bouwondernemer en voorzitter van de voetbalclub Fehnerbahçe, aangehouden op verdenking van het manipuleren van voetbalwedstrijden in de hoogste klasse waardoor zijn club kampioen van Turkije zou zijn geworden. In de dagen en weken daaropvolgend werden in totaal ongeveer nog 80 personen aangehouden, van Fehnerbahçe maar ook van allerlei andere clubs uit het betaald voetbal waaronder voorzitters, spelers en officials.
2. Op 3 december 2011 kwam de openbare aanklager met zijn eis. Er waren straffen voor in totaal 124 personen. De zwaarste was voor Aziz Yidirim die een gevangenisstraf van 132 jaar boven het hoofd hangt voor o.a. fraude, omkoping, wedstrijdmanipulatie en het leiden van een criminele organisatie. Ook werden voor medewerkers van 7 andere clubs de aanklachten duidelijk voor het betalen van ongeoorloofde premies en andere criminele activiteiten. In een groot aantal andere gevallen werden de aanklachten geseponeerd.
3. Op 4 december sprak president Abdullah Gül zijn veto uit over toevallig heel recente amendementen door het parlement om gevangenisstraffen voor misdrijven binnen de sportwereld te verlagen.

Voetbal en politiek gaan heel goed samen. Wordt vervolgd.