Het einde nadert, Griekenland onder water.

Ja, het begint er toch steeds meer op te lijken dat het eind van Griekenland in zicht komt. Met hoge snelheid en volgens velen onafwendbaar wordt het duidelijk dat aan een faillissement niet meer ontkomen lijkt te kunnen worden. In plaats van dat door hulp van Europa de druk van de ketel gehaald zou kunnen worden, wordt de spanning alleen maar opgevoerd en laten de nieuwste ontwikkelingen en cijfers zien dat de toestand eigenlijk nog veel ernstiger is dan men tot nu toe had aangenomen.
De eerste berichten over een dramatische toestand van de financiële situatie van het land dateren al uit 2004. Toen was al duidelijk dat Griekenland de hand lichtte met de Europese boekhoudkundige regels. De bereidheid en eensgezindheid binnen de EU om destijds meteen handelend op te treden ontbrak vanwege politieke situaties in de andere landen en tot op de dag van vandaag blijven interne politieke verhoudingen in vooral de grote landen een daadkrachtige aanpak parten spelen.
Vanaf 2007 wordt in de financiële wereld al geroepen dat Griekenland failliet gaat en dat het niet meer te redden valt. Maar kan een land eigenlijk wel failliet gaan? Technisch gesproken ligt het bij een land volgens mij wel anders dan bij een bedrijf of een firma. Daarom spreken veel mensen liever over een financieel bankroet in het geval van Griekenland. Volgens mij betekent het eigenlijk precies hetzelfde. Het land of het bedrijf kan niet meer aan zijn financiële verplichtingen voldoen. Een verschil is dat een faillissement van een bedrijf door de rechtbank wordt uitgesproken. In de praktijk zijn er natuurlijk nog een heleboel andere verschillen.
Als een bedrijf failliet gaat verdwijnt de naam na verloop van enige tijd uit het dagelijks leven. Het bedrijfsgebouw wordt gesloten of er vestigt zich een andere firma in. Reclame-uitingen op gebouwen en in de advertentierubrieken van kranten en tijdschriften stoppen. Mensen worden ontslagen. De inboedel wordt verkocht.
Waar het een land betreft gebeurt dat natuurlijk niet. Het land gaat niet dicht. Het wordt niet verkocht. De naam verdwijnt niet. Het wordt niet overgenomen. Het land verdwijnt niet van de aardkloot.
Als voorbeeld van een land dat failliet ging wordt altijd Argentinië genoemd. Maar het bestaat nog steeds. Na grootschalige internationale hulp en ingrijpende bezuinigingsmaatregelen is het er daarna weer bovenop gekomen.
Veel analisten en politici spreken liever van een bankroet. In de (sensatie-)pers wordt graag het woord failliet gebruikt. Dat klinkt veel dramatischer, maar daarmee jaag je wel de bevolking van het land in de gordijnen, die stelt zich agressief op en in andere landen wordt de onwil om te helpen daarmee ook gemobiliseerd.
Over de juiste maatregelen om de Griekse bevolking, want daar gaat het tenslotte om, uit de nood te helpen zal men het niet eens worden. Maar er moet iets gebeuren anders zouden ook problemen in andere landen van Europa maar ook in Amerika en Azië kunnen ontstaan.
Er gaan dan ook steeds meer geluiden op van financiële experts van over de hele wereld om Griekenland bankroet te verklaren, de schulden kwijt te schelden en eventueel de drachme, de oude munteenheid, weer in te voeren. Daarmee kan Griekenland een nieuwe start maken. De schuldenlast alsmaar verhogen kan geen oplossing bieden.

Vorige week wist ik het absoluut zeker, Griekenland was failliet. Ik liep 's ochtends vroeg langs het strand bij Bodrum. Tegenover Bodrum op een afstand van ongeveer 20 km lag altijd het Griekse eiland Kos. Die ochtend was Kos nergens te bekennen. Die nacht was heel Griekenland onder de zeebodem verdwenen. Griekenland failliet.

N.B. In de loop van de dag kwam Kos weer uit de ochtendnevels tevoorschijn. En zo zal het met het failliete Griekenland ook gebeuren.