Traumdeutung

Er was een trein, geen echte trein, maar een idee van een trein, een mug en een droom. De trein stopte. Ik werd wakker. Ik hoorde een mug.

Of hoorde ik een mug waardoor de trein stilhield en ik wakker werd. Of werd ik wakker nadat de trein was gestopt en was er toevallig vervolgens een mug? Ik sliep weer in.

Vaag was het allemaal. Geen stevige duidelijke droom. De beleving deed zich een keer of drie voor.

Er waren ook geen andere mensen. Er was geen station.

Maar heel gek was wel dat ik twee nachten achter elkaar dezelfde droom had.

Vroeger droomde ik nooit. Althans ik wist het in ieder geval niet. Voor de verklaring van dromen moet je bij een psychoanalyticus zijn. Maar voor het niet hebben van dromen ook. Dan is het misschien niet goed met je.

Na een traumatische ervaring kwam daar verandering in. Niet geleidelijk maar als een overval. Ik werd overvallen door dromen. En dat waren de meest bizarre energievretende dromen die je je maar voor kunt stellen. Maar na verloop van tijd ging in ieder geval het heftige karakter van de dromen er een beetje af.

En later, wel jaren later begon de situatie weer op vroeger te lijken. Ik droomde nog maar weinig, voor zover ik wist. En dan was daar opeens die vreemde, ja flard van een, droom over een trein.

Ik wilde proberen te begrijpen waar dat dan vandaan gekomen zou kunnen zijn.

Hier in het zuiden van Turkije rijden geen treinen. En de laatste keer dat ik in een trein zat was maanden eerder.

• Wel had ik iets gelezen over vliegangst. Sommige mensen die daar eigenlijk niet voor uit willen komen zeggen dan dat ze liever met de auto op vakantie gaan, want dan zien ze meer. Of met de trein dat is nog prettiger.
• Er was een bijlage bij een Turkse krant over het 155-jarig bestaan van de Turkse spoorwegen met foto's, kaarten, beschrijvingen van trajecten en uitleg over de plannen die de regering heeft over de toekomst en uitbreiding van het spoorwegnet.
• Er was iemand die vertelde dat "interrail" weer bestond, of nog bestond en dat veel jongeren daarmee tussen Istanbul en Nederland reisden.
• En ik las iets over de speciale treinen die rijden van Noord-Korea naar China om de leider Kim Yong-il voor medisch consult naar Beijing te brengen.

Maar een verband met mijn droom zag ik nog steeds niet. OK, dan niet. En de droom verdween min of meer uit mijn gedachten.

Tot ik mijn agenda opensloeg om naar een telefoonnummer te zoeken en ik een aantekening tegenkwam die ik maanden geleden tijdens een kort verblijf in Nederland gemaakt had.
Ik zat in de trein van Groningen naar Amsterdam. Het was op een zondagmiddag. Het was heel stil in de trein. Tegenover mij zat een jonge van piercings voorziene tattoo-man de Telegraaf te lezen. Ik wierp er een blik op en zag een artikel over geweld tegen ambulancepersoneel en geweld in het openbaar vervoer.
De jonge man begon de krant te vouwen en nam de puzzelpagina voor zich. Hij zuchtte en steunde en had duidelijk moeite met de oplossing van een van de problemen.
"Weet u wat hier moet staan," vroeg de jongeman en hij duwde me de pagina voor mijn gezicht. Ik keek even maar zag een mij onbekend soort puzzel staan.
"Ik lees alleen Turkse kranten," antwoordde ik, "ik ken dit soort puzzels niet."
"Nou ik lees ook geen Telegraaf, maar die krant lag hier," zei de tattoo-man.
Indachtig het stukje in zijn krant en mijn vooroordelen had het ook wel anders af kunnen lopen. Was dit het, was ik bang, wilde ik de trein uit?
Misschien moet ik toch maar eens bij de shrink langs.