Snert

Een Nederlandse kennis van me die al heel lang het grootste deel van elk jaar in Turkije doorbrengt wilde tijdens een kort verblijf in haar thuisland naar de dokter. Ze maakte een afspraak bij de praktijk van haar oude huisarts. Op tijd stapte ze op de fiets. Beter te vroeg dan te laat, maar het zou wel weer uitlopen. Toen het haar beurt was en ze de spreekkamer binnenkwam werd ze hartelijk begroet. Ze kende haar huisarts al vanaf dat ze kind was. Hij had haar zelfs niet geheel en al probleemloos op de wereld geholpen.
Dat was een eeuwigheid geleden. Hij moest toch eigenlijk allang met pensioen zijn, dacht ze .
"Goeie morgen, Els. Goh, wat heb ik jou lang niet gezien." Ze schudden elkaar de hand.
"Goeie morgen dokter. Ja dat moet een jaar of zeven geleden zijn dat ik hier voor het laatst op consult was."
"Ga zitten, ga zitten."
Na nog wat heen en weer gepraat over vroeger en na de normale plichtplegingen vroeg de arts: "Wel, vertel me nu maar waar je voor komt. Wat scheelt eraan?"
"Ja dokter het zit zo. Onlangs ben ik met mijn klachten naar het ziekenhuis in Turkije geweest. Er was daar een heel aardige dokter. Ik spreek redelijk goed Turks en heb zelfs af en toe moeite me de juiste Nederlandse schrijfwijze of vertaling. Maar ik kon hem mijn problemen duidelijk uitleggen. En hij diagnosticeerde mijn probleem als "angst voor vliegen". Hij wilde me wel helpen maar eigenlijk zou ik het prettiger vinden om er hier iets aan te laten doen."
"Wel Els, ik denk dat het dan het beste is als ik je verwijs naar een gedragstherapeut. Die beschikt over allerlei technieken waarmee je volgens mij heel snel van je problemen af kan raken. Vliegangst is een fobie die net als bijna alle andere fobieën met een vrij eenvoudige uitdovingtherapie oftewel systematische desensitisatie te genezen valt. Een therapie die uitermate succesvol is bij vliegangst," legde de dokter vriendelijk uit.
Hij wordt inderdaad oud, dacht Els. Hij begrijpt me niet. Ik heb helemaal geen vliegangst. Ik reis regelmatig heen en tussen Nederland en Turkije. Ik heb angst voor vliegen.
"Maar dokter, ik heb helemaal geen vliegangst," protesteerde Els. "Ik heb angst voor vliegen."
"Oh," zei de dokter, "ik had je even niet goed begrepen, maar of je nou vliegangst heb of angst voor vliegen, dat maakt niks uit. Het zijn gedragsstoornissen die met vrijwel gelijke middelen verholpen kunnen worden."
"Hier" ging hij verder, "dit is het nummer van dokter Strijpers, een goed collega, die je zeker van je vliegangst af kan helpen." Hij overhandigde haar een kaartje.
Ze namen afscheid en Els stond toch een beetje verbaasd weer op straat. Ze zou toch maar eens op zoek gaan naar een andere huisarts.
Ze stapte op haar fiets en peddelde door het dorp. Gek, dacht ze, een boerendorp. Altijd waren er wel vliegen vanwege de koeien die overal in de wei of op stal stonden. En nooit had ze daar problemen mee gehad. Maar sinds ze regelmatig naar Turkije ging had ze die angst ontwikkeld, soms kon ze er zelfs panisch van worden. En het was alleen maar voor vliegen, niet voor muggen of wespen of andere insecten.
Ze stopte op het dorpsplein. Bij café Smulders hing een bord aan de gevel: gevulde boerensnert met spek en worst. Goh, daar heb ik trek in, lang niet gegeten. Ze stapte af, zette haar fiets tegen een lantaarnpaal, ging naar binnen en bestelde een bord erwtensoep.
Even later werd een groot, diep bord met dampende en heerlijk ruikende soep vol worst en spek vergezeld van roggebrood voor haar op tafel gezet. Els greep begerig haar lepel, veegde die af aan een servetje en liet hem in de soep zakken.

"Ober, ober !!!!" gilde Els. "Er zit een vlieg .....".
Ze sprong op, gooide haar stoel omver, liet haar lepel vallen en gillend rende ze naar buiten.