Jaren geleden had ik een slimme kat die kennelijk erg veel van zijn baas hield. Vaak bracht hij een gedane vangst mee naar huis om die dan in de bijkeuken neer te leggen waar ik hem dan gemakkelijk zou kunnen vinden om daarna te verorberen.
Hij was een fantastische jager en ooit heb ik hem (het was dus een kater) er op betrapt dat hij misselijk was geworden van de hoeveelheid muizenvlees dat hij genuttigd had en zijn maag binnenste buiten keerde. Daar lag op het platje achter het huis een slijmerige bloederige massa in wisselende staat van ontbinding waarin ik wel negen schedeltjes telde.
Natuurlijk ben ik me er van bewust dat het voor katten normaal is om muizen te vangen. En rondom en soms ook weleens in huis waren er voldoende knagers aanwezig. Maar als ik buiten was en ik zag de kat spelen met een levende muis probeerde ik die toch altijd weer te redden. Vaak lukte dat en schoot de muis ergens de tuin in. Als hij de muizen meteen opat vond ik dat prima maar dat spelen met zo'n muis die hij dan even vrijliet en dan weer greep, vond ik dierenbeulerij.
's Nachts was hij zeer actief en hij kwam dan via het kattenluik naar binnen met zijn prooi welke hij dan graag in de mand van een van de honden deponeerde.
Maar zijn jachtinstinct was ruim en hij hield het niet alleen bij muizen. Regelmatig kwam hij met een mol of konijn aanzetten. Dan deed hij geen moeite om de buit door het kattenluikje te wurmen maar dan legde hij het lijk voor de achterdeur op de mat.
Op een ochtend, tegen het licht worden, toen ik zoals gebruikelijk naar buiten ging om een wandeling met de honden te gaan maken stapte ik in de ochtendschemer met mijn klomp op een kadavertje dat later een mol bleek te zijn geweest: Krr….kk! hoorde ik.
In het vervolg lette ik 's ochtends vroeg beter op en die duiven, die konijnen en die eekhoorn heb ik kunnen ontwijken.
Het was echt een rover. Alleen in huis maakte hij zich niet druk als zich ergens een muis verstopt had. Ik vermoedde wel eens dat die kat het idee had dat die muis er dan bij hoorde. Hij zat toch zeker binnen!
Eens zat er een muis in de keuken. Hoe ik mijn best ook deed ik kreeg het beestje niet te pakken. Het verstopte zich telkens onder de koelkast of de afwasmachine. Ik haalde de kat naar binnen om tegen beter weten in toch nog maar eens te proberen hem het dier te laten pakken. Maar nee hoor, hij reageerde zelfs niet eens. Ik kantelde de koelkast naar voren. Op dat moment schoot de muis onder de afwasmachine vandaan en schrok kennelijk van de kat. De muis schoot onder de koelkast. Juist op het moment ik die weer liet zakken en: Krr….kk! Het voetje van de koelkast kwam precies op het ongelukkige mormel terecht. Probleem opgelost.
Vorige week in Turkije. Ik zat buiten in het zonnetje aan de grote tafel de wijd uitgespreide krant te lezen toen de kat (een jong Turks vrouwtje) met een mini-muis aan kwam sjouwen. Ze liet de muis los op het terras en gooide het beest even later weer in de lucht. Ze mepte het een paar keer heen en weer om het wat te activeren. Ik kon het niet aanzien en greep in. Ik pakte de kat op die het muisje losliet. Het muisje schoot bij de kat vandaan en ik deed juist een stap naar voren om de kat van het terras af de tuin in te zetten: Krr….kk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten