In Turkije wordt heel veel gevlagd. Heel bekend zijn natuurlijk de dundoeken met de beeltenis van Atatürk die je overal tegemoet komen. Vooral bij een aantal nationale feestdagen houdt hij de gang van zaken scherp in de gaten.
Maar zoals in heel veel landen van de wereld is de nationale vlag het nationale symbool van het land. Een vrolijke rode vlag met maan en ster die je uitgelaten tegemoet wappert.
De meeste Turken zijn trots op hun vlag en een belediging van de vlag wordt opgevat als een belediging van een Turks symbool en dus als belediging van de Turkse identiteit, hetgeen strafbaar is.
Niet in alle landen denkt men daar hetzelfde over. Vlagschennis, het verbranden, het vertrappen het verminken of het bekladden van de nationale vlag is in Nederland en België niet strafbaar.
In Suriname kan het in het openbaar d.m.v. mondelinge of schriftelijke uitingen over de vlag opzettelijk nationale gevoelens krenken een gevangenisstraf van drie tot zes maanden tot gevolg hebben. Maar vernietigen of verbranden is niet strafbaar.
En in Frankrijk bv. kan je voor dezelfde vergrijpen een boete van 1500 euro krijgen.
Het gebruik van een nationale vlag heeft niet alleen een symbolische betekenis maar kan ook in allerlei situaties gewoon zeer praktisch zijn. Hij wordt op schepen als herkenningsteken van herkomst gebruikt, op een internationale jaarbeurs kunnen bezoekers snel zien van welk land een paviljoen is, bij grote sportwedstrijden is de herkomst van de winnaar voor iedereen duidelijk als hij met een vlag omhangen zijn ereronde maakt. En zo zijn er nog wel meer van dat soort toepassingen.
Ook in Turkije gaat men vaak blij en opgewonden met de vlag om. Auto's worden ermee versierd. De achterruit wordt ermee dichtgeplakt, een hele grote wordt over heel het dak uitgespreid, ze hangen aan vlaggenstandaards en aan lijnen over de wegen gespannen. Ze hangen tegen muren, aan gevels, uit ramen en aan masten.
Opmerkelijk is het m.i. wel dat men de vlaggen gewoon laat hangen, dag en nacht in regen en ontij. Ze verkleuren en ze rafelen maar daar neemt niemand aanstoot aan.
Ook lijkt de vlag, en dat zou volgens mij onterecht zijn, gebruikt te worden voor partijpolitieke doeleinden en min of meer geclaimd te zijn door de MHP, een rechts nationalistische politieke partij.
Vorige zomer maakte ik in de buurt van Antalya een wel zeer opmerkelijk voorval mee. Ik zag daar een visboer met een oud vrachtwagentje met open laadbak, ik denk dat het een Anadolu was, vol vis langs de huizen gaan.
Aan de achterrand van de cabine van zijn auto had hij een enorme Turkse vlag vastgemaakt die vrolijk wapperde in de wind als hij een stukje reed. Maar als hij dan weer stopte bij zijn volgende klant daalde de vlag over zijn laadbak en dekte keurig de hele lading toe.
Ik had geen idee of die visboer dat opzettelijk zo gedaan had om de vis tegen de felle zon te beschermen of dat de vlag losgegaan was of iets dergelijks, maar ik wist wel heel zeker dat de vlag daar in ieder geval eigenlijk niet voor gemaakt of bestemd was.
Maar, dacht ik, misschien kon ik dat ook anders bekijken: De handel van de visboer, de vis en de gezondheid van de kopers werden beschermd door de Turkse vlag. Geweldig toch?
Wel moest ik toen heel even aan vlaggetjesdag denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten