Nog een paar dagen en dan zou het weer zo ver zijn. Dan zou er eindelijk een eind komen aan de jaarlijkse zomerbouwstop die door de overheid in een aantal toeristische gebieden van Turkije ieder jaar aan bouwers of aannemers wordt opgelegd. Van 15 mei tot 15 oktober liggen grote bouwactiviteiten, behalve dan de infrastructurele werkzaamheden van de overheid zelf, stil.
Maar dan plotseling zullen grote rupsgraafmachines, bulldozers, shovels, hydraulische hamers, enorme vrachtwagens, grijpers, betonpompen met enorme giek en meer zwaar materieel uit hun holen komen. Het zal dan weer gedaan zijn met de rust en van alle kanten komen de geluiden van de grootschalige bouwaanpak dan op je af.
Plotseling zullen de bouwplaatsen weer bevolkt worden door grote groepen, al dan niet gehelmde, bouwvakkers, die op hun kans hebben gewacht en nu met groot enthousiasme aan de slag zullen gaan.
Begin oktober zie je het al aankomen. Er lijkt dan een soort bouwkoorts te ontstaan. Men kan niet wachten. Op oude en nieuwe bouwplaatsen lopen hier en daar wat mannen rond om de boel een beetje schoon te maken, om percelen uit te meten en om allerlei andere voorbereidingen te treffen. Op een aantal plaatsen wordt stiekem al wat gegraven of geëgaliseerd. En zo lang niemand van de omwonenden zich bij de autoriteiten beklaagt gaan ze lekker door zodat ze op 15 oktober meteen met het grote werk kunnen beginnen. Men wil geen uur meer verspillen.
In de oudheid kende men het beton al. De Egyptenaren en Grieken pasten het toe en de Romeinen gebruikten het bij de bouw van bruggen en aquaducten, ook in Turkije. Cement werd nog niet gebruikt maar met een ander bindmiddel, kalk of klei lukte het ook.
Daarna is het gebruik van beton voor eeuwenlang verdwenen. Pas in de tweede helft van de 18e eeuw werd het herontdekt en na ongeveer 1850, toen cement op de markt kwam, werd het geïntroduceerd in de bouw en begon de niet meer te stuiten opmars van het "moderne" beton.
Niet veel later werd het gewapend beton bedacht waarbij stalen staven (beton ijzer) in beton verzonken worden om trek- en drukkrachten bij overspanningen kunnen reguleren. Het was een Franse vinding: beton armé.
Ruim honderd jaar geleden werd deze bouwtechniek door de Franse architect Hennebique voor het eerst in Turkije toegepast. Het beton was terug in Turkije. In de wijk Eminönü in Istanbul staan nog enkele gebouwen die in de jaren 1902 tot 1912 door Hennebique werden ontworpen en gebouwd. En nu kan je je niet meer voorstellen dat er in Turkije gebouwd zou worden zonder gewapend beton (betonarme) toe te passen. Metselstenen worden nauwelijks gebruikt en vrijwel nooit voor woningen, kantoren of andere gebouwen. Hooguit voor een siermuurtje of een randje in het beton zie je ze nog wel eens een enkele keer. Nee, eigenlijk alleen beton en de betonwagens rijden af en aan.
En jazeker. Op de ochtend van 15 oktober was het inderdaad weer zo ver. Schuin tegenover ons huis ligt nog een stukje grond braak. En de afgelopen maanden had ik af en toe al eens wat mannen uit grote vierwielaangedreven auto's zien stappen om een kijkje te nemen. Daarna hebben ze een aantal voorbereidende werkzaamheden laten verrichten en op maandagochtend 15 oktober om 9.00 uur reed de eerste zelfrijdende betonpomp gevolgd door een betonwagen het bouwterrein op.
Heerlijk. Eindelijk weer wat leven in de b(r)ouwerij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten