Schatgraven

Mohammadou liep met de mijndetector aan een lange steel voor zich uit door het noordelijk grensgebied tussen Turkije en Griekenland. Het apparaat heen en weer bewegend zoals hij op tv de Turkse militairen had zien doen in het zuidoosten van het land op zoek naar bermbommen.
Hij was enkele weken geleden met een handelsdelegatie uit Kameroen gekomen. Sinds de Turkse regering besloten heeft de visumregeling voor meer dan zestig landen aanmerkelijk te versoepelen, komen grote aantallen bezoekers naar het land. Heel veel toeristen en heel veel handelsmissies. En daar was het Turkije nou precies om te doen geweest. Toerisme en economie stimuleren. Nodig als je een grote economische macht denkt te kunnen worden.
Maar de nieuwe visumregeling zorgde er ook voor dat er nu veel mensen Turkije binnenkomen die absoluut niet van plan zijn hun retourticket te zullen gaan gebruiken. Nee, er zitten veel gelukszoekers bij die om wat voor reden dan ook hun weg willen vervolgen naar Europa. En allemaal kennen ze de verhalen van landgenoten die dezelfde weg bewandeld hebben, zich door louche mensensmokkelaars de grens hebben laten overbrengen en die vervolgens een succesrijk bestaan in Europa zouden hebben opgebouwd.
Het binnenkomen mag dan vrij eenvoudig zijn. Je hoeft niet de grens illegaal te passeren, je hoeft geen gevaarlijke overtocht met een gammel scheepje te maken, je hoeft niet meer door de met mijnenvelden volgelegde grensgebieden. Je kan gewoon met het vliegtuig binnenkomen. Maar dan verder. Als levende smokkelwaar opgesloten in een container op de aanhanger van een vrachtwagen.
Of voor veel geld op een veel te volgepakt scheepje naar een van de Griekse eilanden of richting Italië met de belofte dat je daar heel gemakkelijk weer verder kunt komen.

Mohammadou had zijn eigen plan getrokken. In Istanbul kocht hij in een soort dumpshop een voor het leger "afgekeurde" mijndetector. Even geprobeerd en het apparaat bleek te werken. Hij maakte een deal met de verkoper die hem met de auto tot dichtbij de grens zou brengen. Daar zou hij zich verstoppen tot de schemer zou invallen. Vanwege zijn huidskleur zou hij overdag veel te veel opvallen.
Aan de grens tussen Griekenland en Turkije hebben de Grieken in het verleden grote mijnenvelden aangelegd om te voorkomen dat de Turken gemakkelijk binnen zouden kunnen vallen. Om ongelukken te voorkomen voor burgers zijn de gebieden met borden duidelijk aangegeven. Veel illegale gasten zijn daar bij ontploffingen omgekomen.
De Griekse regering had in 2003/4 het verdrag van Ottawa, waarin het verbod op gebruik, productie en opslag van landmijnen, ondertekend en geratificeerd. Daarbij hadden ze de belofte gedaan alle mijnenvelden voor eind 2011 op te ruimen. Dus eigenlijk zou Mahammadou nu, zomer 2012, zijn detector niet nodig moeten hebben.

Mohammadou had een zware deken over de prikkeldraadversperring gegooid . Hij was erover geklommen en zwaaiend met zijn detector doorkruiste hij zonder problemen het aangegeven mijnenveld. Toen hij er ruim voorbij meende te zijn stopte hij. Hij viel op zijn knieën en kuste zijn detector.
Hij zou het apparaat ergens verbergen maar hij wilde nog een keer het signaal, dat zijn leven had beschermd, horen. Hij vond een metalen hek van een weiland en hij hield de detector ertegen. Er gebeurde niets. Hij was verbijsterd en moest even gaan zitten. Kennelijk was het "afgekeurde" ding werkelijk afgekeurd.

P.S. "Gouden Dageraad", de extreemrechtse, neonazistische partij in Griekenland die bij de laatste parlementsverkiezingen 7% van de stemmen kreeg, wil de hele grens tussen Griekenland en Turkije om binnendringers te weren afgrendelen middels mijnenvelden.
Of zouden ze er misschien gewoon nog liggen?