Blauwzuur

In de buurt van Bodrum werd een nieuw particulier ziekenhuis geopend. De afgelopen jaren was dat al aangekondigd en overal verscheen alvast de naam: Acıbadem. Gewoon een Turkse naam zou je zeggen.
Toen ik de naam voor het eerst zag moest ik aan de enkele jaren geleden overleden Lia Dorana denken. Zij was comedienne, cabarettiere, zangeres en actrice. Ik kende haar als de dochter Liesbeth van de familie Doorsnee uit het hoorspel: In Holland staat een huis. Ze speelde en ze zong. Geen groot zangeres en haar liederen hadden meer iets weg van cabaret dan van serieuze chansons. In de vijftiger jaren van de vorige eeuw kon ik regelmatig een lied van haar, vertolkt door mijn vader, beluisteren.

Ik ben Ali
Cyaankali
De gevaarlijke vrouw van Rotterdam
Kijk ik is fijn gaan
Op de Lijnbaan
Zet ik iedereen in vuur en vlam

Een lied met tekst, net als het hoorspel, van Annie M.G. Schmidt. Ali vemoordde haar geliefden met een vergiftigd kopje thee. En volgens mijn vader deed ze dat met cyaankali. En cyaankali werd gehaald uit bittere amandelen (acıbadem).
Acıbadem is de naam van een keten van privéziekenhuizen met voornamelijk vestigingen in het rijke westelijke en zuidelijke gedeelte van Turkije. Met een 16-tal ziekenhuizen en een 9-tal klinieken is hier sprake van een enorm bedrijf. Grote borden met de naam langs de wegen, artikelen in de kranten, interviews met artsen en reclame op tv. Publiciteit en marketing zijn goed verzorgd.
Een bezoek aan de nieuwe vestiging loont zeker de moeite. Het gebouw is heel toegankelijk en men wordt er tijdens een oriënterend gesprek uitermate vriendelijk ontvangen. De inrichting en uitrusting is het modernste van het modernste. Men ontvangt uitgebreide informatie en bij het verlaten gaat men met een dik pakket zeer luxueus uitgevoerde, glossy, fancy boekjes en tijdschriften de deur weer uit. Alles in het Engels om toeristen en expats tegemoet te komen.
Maar alles heeft zijn prijs en de kosten van behandelingen liggen aanmerkelijk hoger dan in de andere privé- of staatsziekenhuizen.
Wel vreemd dat de toegangsweg een rare helling heeft en een verkeersdrempel hetgeen voor ziekenwagens en de daarin vervoerde patiënten een beetje lastig is.

Ik denk enigszins genuanceerder over bittere amandelen dan destijds. Er schijnen zelfs in de natuurgeneeskunde kankertherapieën te bestaan die het eten van bittere amandelen aanbevelen. En ook worden ze gebruikt als smaakmaker in fijn gebak en in likeuren.
Maar toch, cyaankali blijft wel een extreem dodelijk gif.

Niet alleen vanwege de prijzen maar vooral ook vanwege de voor mij enigszins ongemakkelijk lading van het woord zou ik me toch nog wel een keer bedenken, mits ik daar dan toe in de gelegenheid zou zijn, in een dergelijk ziekenhuis een behandeling of een slaapplaats te zoeken.
Ik zou er niet met een gerust gevoel mijn medicijnen innemen.