Het lezen van een artikeltje over een islamitische fiets herinnerde me eraan dat we vroeger in Nederland aan de hand van iemands fiets konden zien of hij of zij gereformeerd was. De islamitische fiets werd enige tijd geleden door een aantal Turkse wetenschappers geopperd. Het zou mogelijk moeten zijn een fiets te produceren van "gezonde materialen, zonder ziekmakende chemische bestanddelen en met een niet-agressieve verfsoort afgewerkt". De fiets zou vooral kinderen tegen modern technologische gevaren beschermen.
Als kinderen maakten we, uit het model van de fiets samen met de manier waarop de berijder zijn voertuig bereed en eventueel diens kleding, op tot welk kerkgenootschap de persoon behoorde. Maar dat had verder niets met de productiewijze van het rijwiel te maken.
De islamitische fiets zou dus geen spectaculair nieuw vervoermiddel moeten worden, maar een fiets op islamitische wijze geproduceerd. Een halal fiets? Of kan je dat zo niet noemen?
Maar eigenlijk dacht ik in eerste instantie: al weer een nieuw soort fiets? Is het concept fiets zo langzamerhand niet volledig uitgemolken? Is iets nieuws op dit gebied nog mogelijk?
Voor mij is een fiets een voertuig op twee wielen die in een frame zitten met daarop een stuur en een zadel. Dan is er een kettingaandrijving middels trapas en twee pedalen. Het voertuig wordt door spierkracht aangedreven.
Zo bestaat de fiets sinds het eind van de 19e eeuw. Daarvoor bezat het voertuig geen kettingaandrijving en daarna zijn er alleen maar aanpassingen geweest. En heden ten dage bestaan er honderden afgeleide types met de vreemdste namen en allerlei moderne snufjes.
Het materiaal van onderdelen van de fiets is veranderd. Veel aluminium, magnesium, titanium of glas- of koolstofvezel wordt tegenwoordig toegepast. Maar de fiets bleef de fiets.
Sommige types zijn wel afgeleid, in ieder geval van het woord, maar hebben niet zoveel meer met de oorsprong te maken. Hoewel daar enkele interessante varianten onder zitten: ligfiets, waterfiets en bierfiets zijn er enkele van.
Mijn eerste fiets was een tot kinderfiets verbouwde en verlaste sloopfiets. Het was een doortrapper, zonder rem dus en ik denk dat die niet meer bestaan. Het was een uniek type.
Hoewel er dus duizenden types en merken bestaan verschijnen er toch steeds weer "nieuwe" fietsen op de markt.
Enkele jaren geleden was er in Brazilië opeens een bamboefiets te koop. Die wordt tegenwoordig ook in andere landen gemaakt. Ik dacht dat het een milieuvriendelijk en goedkoop alternatief zou kunnen zijn voor ontwikkelingslanden. Misschien. Maar in Nederland is de prijs van het goedkoopste type 1950 €. Geen alternatief denk ik.
Toen zag ik de kartonnen fiets, bedacht en geconstrueerd door een Israëlische uitvinder. De fiets wordt gemaakt van gerecycled karton, is gelukkig waterproof en kan een gewicht van 220 kilo dragen. De fiets zou in de winkel ongeveer 90€ kunnen gaan kosten. Dat lijkt tenminste ergens op.
Een oud Turks gezegde is meen ik dat een echte Turk een paard, een vrouw en een wapen heeft (at, avrat, silah). In Nederland werd de fiets wel het stalen ros genoemd. Een stalen ros zou moeten kunnen. Maar ik zie Turken niet zo snel overschakelen naar een misschien wel islamitische kartonnen fiets. Maar als ie komt, zal ik er een kopen, mits er 28 inch wielen onder zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten