Het mag denk ik wel als algemeen bekend verondersteld worden dat in Turkije anders met huisdieren omgegaan wordt dan in de meeste Europese landen. Zo worden katten en vooral honden vrij zelden in huis gehouden.
Katten worden rondom het huis getolereerd om ongedierte af te schrikken en ze krijgen buiten soms iets te eten en te drinken. Sommigen worden gewoon aan hun lot overgelaten en moeten zelf maar zien hoe ze hun kostje bij elkaar scharrelen waar ze overigens wonderwel in blijken te slagen.
Honden krijgen over het algemeen de volledige vrijheid. Ook al hebben ze een eigenaar dan nog vermaken de meesten zich ergens buiten met hun soortgenoten. Af en toe komen ze even thuis een kijkje nemen om dan meestal weer kort daarop te verdwijnen. Deze honden hebben wel een halsband om, waarmee aangegeven wordt dat het geen zwerfhonden zijn en dus niet in aanmerking komen om door hondenvangers meegenomen te worden. Die werden nog weleens door grote steden ingezet om de overlast van zwerfhonden te beteugelen. De honden worden, als ze geluk hebben, gesteriliseerd en daarna weer vrijgelaten of naar een afgelegen gebied gebracht maar ook wel afgemaakt.
Turkse vrienden komt het heel ongeloofwaardig voor als ik vertel dat er in veel westerse landen en dus ook in Nederland heel veel zwerfkatten zijn. Het zijn vaak dieren die uit huis gezet zijn en achtergelaten in de natuur en stadsparken verwilderen en zich voortplanten. Ze zouden daar een ware slachting onder de jonge zangvogels aanrichten.
De laatste jaren lijkt dit fenomeen ten gevolge van de financiële crisis in Europa enorm toe te nemen. Bij honden ligt de zaak anders omdat de meeste honden een chip in hun hals hebben ingeplant gekregen en een nummer in hun oor waardoor de "rechtmatige" eigenaar altijd teruggevonden kan worden als de hond wordt opgepakt.
Ook is er vaak sprake van rashonden waar mensen veel geld (bv 1000€) voor betaald hebben. Dat zou dan weggegooid geld zijn en dat doet men dus niet zo snel. De meeste huiskatten hebben geen chip of nummer en die krijgt men meestal gratis van iemand die met een nest jongen in de maag zit. Er zijn wel dure raskatten maar die worden ook niet zo snel gedumpt.
Gezien het aantal straathonden, zwerfhonden en loslopende katten lijkt het aantal verkeersslachtoffers onder hen nog vrij beperkt. Natuurlijk zie je af een toe een platgereden kat op straat liggen en ook wel eens een hond in de berm maar dat is toch tamelijk zelden. Helaas zag ik afgelopen week toen ik op een dag twee keer heen en weer van Bodrum naar het vliegveld van Milas reed drie keer een gesneuvelde kat.
En ik vroeg me toen af of de honden en katten in Turkije aangepast gedrag vertonen waardoor ze minder snel verkeersslachtoffer worden. Zit het misschien zo langzamerhand in hun DNA of zijn de overige verkeersdeelnemers extra voorbereid op mogelijk gevaarlijk overstekend "wild".
Natuurlijk kan een hond of kat ook op een andere manier slachtoffer worden van de gevolgen van menselijk gedrag. Een kennis van me, Yvonne, had een witte langharige kat. Ze had ook een wasmachine. Een bovenlader waarin ze die dag een hoeveelheid witte was had gestopt. De klep stond nog open. De machine was vol. In het langslopen wierp ze een snelle blik op het apparaat. Deed hem dicht en zette hem aan.
"Joris? Heb jij Sneeuw ergens gezien?" vroeg ze een uurtje later aan haar zoon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten